பழம் பாடல் புதுக்கவிதை பரணி, நளவெண்பா

     ஒரு  உண்ர்வே  இரு  புலவர்  உள்ளம்  தன்னில்
          உருவாகும்  என்பதற்கு  உவமையாக
     தருகின்றேன்  இரு  செய்யுள்  உங்களுக்கு
          தமிழன்னை  கொடைகளினால்  உளம் ம்கிழ்வீர்



     இல்லாத  இடை  கொண்ட  பெணணொருத்தி
          இரு மார்பைத் தாங்கி  மெல்ல  நடக்கின்றாளாம
     பொல்லாத  மார்பதனின்  சுமைகள்  தன்னால்
           பொறுக்காமல்  இடையதுவும் ஒடியும் என்றே
     நில்லாமல்  ஒலி  எழுப்ப  என்றே  அந்த
          நெடுங் கண்ணாள்  சிலம்பிரண்டும சத்தமிட்டு
     எல்லோரும்  வாருங்கள்  இனிய பெண்ணின்
          இடை முறியும்  முன்னாலே  காக்க என்று

     குய்யோ  முறையோ  என்று  கூச்சலிட்டுக்
          கூப்பிடுமாம்  ஊரையெல்லாம்  உறவையெல்லாம்
     அய்யோ  இதைப் போன்ற  அழகுச் செய்தி
          அளிப்பதுவோ  இரு புலவர்  நமக்கு அய்யா
     மெய்யாக  வெண்பாவிற்  கொருவரென்று
          மேன்மை  கொண்ட புகழேநதிபபுல்வரோடு
     பொய்யாத  செயங்கொண்டான்  பரணியிலே
          புகலுகின்றான்  இச் செய்தி  காண்போம் வாரீர்

                              நளவெண்பா

     மோட்டிளங்  கொங்கை  முடியச் சுமந்தேற
     மாட்டாது  இடையென்று  வாய்  விட்டு  -  நாள்த் தேன்
     அலம்புவார்  கோதை  அடியிணையில்  வீழ்ந்து
     புலம்புமாம்  நூபுரங்க்ள்  பூண்டு

                          கலிங்கத்துப் பரணி

     உபய  தனமிசையில்  ஒடியும்  இடை ந்டையை
     ஒழியும் ஒழியும்  என  ஒண்சிலம்பு  
     அபயம்  அபயம்  என  அலற  நடை பயிலும
     அரிவை  மீர்  கடைகள்  திறமினோ்


     

        

படித்த வழி நடக்க வேண்டும்

     பதவியிலே  இருக்கின்ற  படித்தவர்கள்
          படித்த வழி  நடப்பதுவே நிலை  உயர்த்தும்
     உதவுகி்ன்றார்   உங்களுக்கு  ஏழை மக்கள்
          உழைத்த பணம்  வரியாக்கி  பல விதத்தில்
     கதவடைத்து பணம்  படைத்தார் அடிமைகளாய்
          கையூட்டில்  வாழ்வது உங்கள் குலம் கெடுக்கும்
     விதம்  விதமாய்ப் பொருட்கள் உங்கள்  வீடு  வரும்
          வினையாலே  நோய்களுமே  கூட  வரும்

    ஏய்க்காமல்  இருப்பதனால்  ஏழையானார்  
          இருந்தாலும்  நிம்மதியில் செல்வரானார்
     போய்ப் பாரும்  அவர்  பெண்டு  பிள்ளையெல்லாம்
          புரியும்  நீர்  செய்கின்ற  அநியாயங்கள்
     காய்த்திட்ட  கைகளினால்  கஷ்டப்பட்டு
          கடமை செய்து  உங்க்ளையே காத்து நிற்பார்
     ஏய்க்காதீர்  ஏழைகளை  ஏய்த்தால்  உம்மை
           இழி  நிலைக்கு  தள்ளிடுவாள் விதியாம்  தாயும்
         

பழம் பாடல் புதுக்கவிதை கம்பன்

   சொற்களுக்குள்  அடங்காதாம்  காமம்  என்னும்  
          சுவையதுவும் சொல்லுகின்றான் கம்ப  நாடன்
    விற்பிடித்த இராமனவன்  சென்றான்  அங்கே
          விழி கொண்ட பெண்ணொருதி  கண்டு விட்டாள்  
  பொற் பதத்தாள்   படுகின்ற  துயரம் தன்னைப்
          புகலுகின்றான்  கம்பனவ்ன்  மெல்லக் கேட்பீர்
   கற்பனையை  விரிக்கின்றான்   விரித்த  போதும்
          கனித்தமிழர்  பண்பாடும்  காத்து  நின்றான்
      



     எழுத்துக்குள்  அடங்காத  காமம்  தன்னை
          எடுத்தெழுதி வெற்றி  கண்ட  ஒவியம் போல்
     துளிர்த்தங்கு  நிற்கின்றாள்  பெண்ணொருத்தி
          துடிக்கின்றாள்  ராமனையே கண்ட பின்னர்
     கழுத்தோடு  உறவு கொண்ட அணி கலன்கள்
          கை கால்கள்  இடுப்பிலுள்ள  அணிகலன்கள
     பொருப்பாகும்  மார்பகத்தின்  அணிகலன்கள்
          பொன் நகைகள்  அத்தனையும் பறித் தெறிந்தாள்

     நெருப்பாகி  மேனியெல்லாம்  தகி தகிக்க
          நெஞ்சுக்குள்  பெருந்தீயே  கொதி கொதிக்க
     சுருக்கான இடைக்குள்ளோ  சூடு  ஏற
          சொருகுகின்ற விழிகளுக்குள்  இராமன்  ஆட
     மிடுக்கான  இராமன்  அவன்  தந்த  நோயால்
          மேனி படும்  பாட்டில்  அவள்  ஆடினாலும்
     பொறுப்பாக  தன்  உடலை  ம்றைப்பதற்காய்
          போட்டிருந்தாள் ஆடையொன்று  மேனிமேலே 

     தன்னை  இழந்தாள்  எனறே  ஒதுகின்றான்
          தங்க நகை துறந்ததையும்  ஒதுகின்றான்
     மென்நகையை  இழந்தாள்  என்றோ துகின்றான்
          மேனி தாங்க முடியாள்  என்றோ துகின்றான்
     அன்னவெல்லாம்   ஒதியவன்  ஒதுகின்றான்
           அழகு மயில்  தாங்கி  நின்ற   தொன்றே யென்று
     மென்நகையாள் ஆடை மட்டும்  தாங்கினாளாம்
           மேன்மையுறு  தமிழினம்  தான்  என்பதனால்

     கன்னலெனும்  தமிழ்க் கவிதைக்  கம்பனவன்
          காட்டி நின்ற்   இப்பெருமை உள்ளம் தன்னில்
    மின்னலென  வெட்டி நிற்கும் மெய் சிலிர்க்கும
          மேன்மை கொண்ட  தமிழினத்தைப் போற்றி நிற்கும்
     அன்னவனின்  கவிதையினைக்  க்ற்கக்க்ற்க
          ஆடி நிற்கும்  பாடி நிற்கும்  நம் மனது
     சொல் நல்ம்  கடந்ததென்ற  அந்தப்  பாடல்
          சொலலு்கின்றேன்  இதன்  பின்னர் அதனைப் பாரும்

     சொல்நல்ம்  கடந்த  காமச்சுவையை  ஒர்  உருவம்  ஆக்கி
     இன்நலம்  தெரிய  வல்லார்  எழுதியது  என்ன நின்றாள்
     பொன்னையும்  பொருவு  நீரால்,  புனைந்தன  எல்லாம் போக
     தன்னையும்  தாங்கலாதாள்  துகில் ஒன்று  தாங்கி நின்றாள்
         
்
         
          

தமிழைப் படியுங்கள்

அன்புடையீர்.
வணக்கங்கள்.நேற்றும் இன்றும் தமிழ் கற்றுக் கொண்டிருக்கும் மாணவர்கள்
அதிகாலையிலேயே என்னைக் காண வந்தவர்கள் கணிப்பொறியில் அமர்ந்த
உடன் நான் கவிதைகளை தட்டச்சு செய்வதனைக் கண்டு வியந்தனர்.
இதில் வியப்பதற்கு ஒன்றுமேயில்லை.தமிழைப் படித்துக் கொண்டேயிருந்தால்
இது எளிது என்று அவர்களுக்குச் சொன்னேன்.தமிழ் மாணவர்களூக்கு
மட்டுமல்ல.கவிதையோ கதைகளோ கட்டுரைகளோ எழுத விருப்பம் கொள்ளும்
அனைவருக்கும் எனது வேண்டுகோள் இதுவே.படியுங்கள் படியுங்கள் படித்துக்
கொண்டேயிருங்கள் என்பதுதான்.வாழ்க தமிழுடன்.

தங்கள் அன்பின் அடிமை
நெல்லைக்கண்ணன்

மரணம் வரை படித்தான்

     நாடாளுமன்றத்தில்   குண்டு  வீசி  
          நாடனைத்தும்  தனை நோக்க  வைத்த  வீரன்
     கேடான  சைம்னையே  எதிர்த்து  மக்கள்
          கிளர்ச்சி   கொள்ள எழுச்சி பெறச் செய்த  தோழன்
     வீடல்ல நாடேதான்   பெரிது  என்று
          வீரர்களும்  உருவாகச் செய்த  சூரன்
     ஆடல்ல  மாடல்ல  நாங்கள் என்று
          ஆர்ப்பாட்டப் போர்ப்பாட்டுப்  பாடியவன


     ம்ரணமே  தணடனையாய்ப்  பெற்ற  போதும்
          மகிழ்ச்சியுடன்  அதை  ஏற்ற மாம்னிதன
     உரம்  நெஞ்சில்  கொண்டவனாய்  உயர்ந்ததாலே
          உடல்  எடையும்  தினம் தினமும்  கூடிற்றம்மா
     கரம்  கூப்பி நின்றார்கள்   வெள்ளையர்கள்
          காணவொண்ணாக் காட்சி இதைக் கண்டதாலே
     சிரம் தன்னைத் தூக்கினிலே  சேர்ப்பதற்காய்
          செய்கின்றார்  ஏற்பாடு அச்சத்தோடு

     கீழ் நீதி  மன்றத்தின்  தீர்ப  பெதிர்த்தான்
          கேட்டு நின்றான் மேல்  நீதி மன்றத் தீர்ப்பை
     வாழ  விடு  என்ற்ல்ல  நாடு  காக்க
          வந்ததனால்   தூக்கு   என்று  சொல்லச் சொன்னான்
     கேடுகெட்டார்  கிரிமினல் என்று அவனைச்  சொன்னார்
          கீழ் நீதி மன்றத்தில்   அதை  எதிர்த்தான்
     நாடு  காக்க  வந்ததனால்  தூக்கு  என்று
          நாடறியச்  சொல்க  என்றே கேட்டு  நின்றான்


     ம்ரணமதை  உறுதியாக்கக்  கேட்டு  நின்ற
          மாவீரன்  தூக்கு  மேடை  ஏறும்  வரை
     விரதம்  ஒன்று  கொண்டிருந்தான்மேலும் மேலும்
          வேண்டும்  பல  நூற்களையே கற்று நின்றான்
     அருகிருந்த  நண்பர்  இதைக் கேட்ட  போது
          அவன்  ஆசை  ம்ரணம்  வரை கற்றல்  என்றான்
     பெரு விருந்து  கல்வி  அதைப்  பெற்றதால் தான்
          பேடி  வாழ்க்கை  வாழாமல்  வீரம்  கொண்டான்


     தூக்கு மேடை  ஏறுகின்றான்  அருகிருந்த
          தூய  உடை  நீதிப்தி தன்னைப்  பார்த்து
     பாக்கியம்  நீர்  செய்துள்ளீர்  உலகம்  உம்மைப்
          பார்க்கும்  வழி  கொண்டுள்ளீர் புரிகிறதா
     ஆர்க்கின்ற  மனத்தோடு   முக மலர்ந்து
          அன்னை யவள்  நாட்டிற்காயுயிர்  துறக்க
     வேர்க்கின்ற்  உடலின்றி  மிகத் தெளிவாய்
          வீரன்  நான் உயிர்  துறக்கக் காண்பீர்  நீரே

     மூடியிடா  முகத்தோடு அச்சமின்றி
          முடிகின்ற வாழ்க்கை  தாய்  நாட்டிற்கென்று
     வாடிவிடா  முகமின்றி  நெஞ்சு முற்ற
          வாழ்ந்திருந்த   மகிழ்வினையே  முகத்தில் கொண்டு
     பேடிகளாய்  வாழாமல்  இளைய  தோழர்
          பெரு வீரர்  ஆவதற்காய்  தனையே தந்த
     கோடிகளில்  ஒருவரென  வாழ்ந்த  வீரன்
          கொள்கை  பகத்சிங் அவரைப் போற்றுவோமே
     

பழம் பாடல் புதுக்கவிதை கம்பன்

     பழம் பாடல்  புதுக்கவிதை  என்று  ஒரு
          படைப்புத்தி  தந்திருந்தார்  கண்ணதாசன்
     உளம் கொண்ட  அவ்வழகு  வடிவம் தன்னில்
          உலகத்துத்  தமிழினத்தார்  அனைவருக்கும்
     தள வழியாய்ப்  பழம்  பாடல்  அழகையெல்லாம்
          தருவதற்கு நானும்  இங்கு  ஆசை கொண்டேன்
     வழி வ்ழியாய்  வந்த  தமிழ்ப்  புலமை யெல்லாம்
          வருகிறது  இவ்வழியில்  வாழ்த்த வேண்டும்


     கம்பனெனும் மாக்கவிஞன்  காட்டுகின்ற  காதலினை
          அம்புவியின் தமிழன்பர்  அனைவருக்கும்  தர  விழைந்தேன்
     கொம்பு  முலைக் கூட்டத்துக் கோலவிழிப் பெண்ணொருத்தி
          வெம்புகின்ற  தன்னுடலின் வெப்பமது  தாங்காமல்
      நம்பி  நின்ற நாயகனை  நாள்  பலவாய்க்  காணாமல்
          வம்பு செய்யும்  தன் உடலின்  வாட்டமது  தாங்காமல்
     தெம்பு  தர வருவானோ  தீண்டி வெப்பம்  தீர்ப்பானோ
          தெங்கிள நீர்  மார்பகத்தைச் சேர்ந்திடவே மாட்டானோ

     நொந்து  நின்றாள்  பெண்ணவளும்  நோவதனைத் தீர்ப்பதற்கு
          வந்து விட்டான்  நாயகனும்  வரவேற்றாள்  தாழிட்டாள்
     செந்தமிழின்  சிவப்புதட்டால்  சேர்த்தே  இறுக்குகின்றாள்
          வந்தவனோ  ம்ன்மகிழ்ந்தான்  வரவிலுள்ள தாமதத்தால்
     நொந்தவளும்  தன்னை  நோகடிப்பாள்  என நினைந்தால்
          அந்தி மழைக்  காலத்து அரவணைப்பால்  நெருக்குகின்றாள்
     தந்து விட்டாள்  தன்னை தாமதத்தால்  ஏக்கத்தால்
          என்றே கருதி  நின்றான்  இடையுறூ  வந்ததங்கு

     பல  காலம்  காத்திருந்த  ஏக்கம்  தன்னில்
          பனி மொழியாள்  தழுவி விட்டாள் தெளிந்த பின்னர்
    சில  பலவாம்  கேள்விக்ளால்  என்னை  அவள்
          சிக்கலுக்கு  ஆளாக்கக் கூடும்  என்றே
   வெல வெலத்து நிற்கின்றான்   அவளோ மெல்ல
          விலகுகின்றாள்  அவன்  முதுகைத் திருப்பிப் பார்த்தாள்
    பல  பலவாய்  எண்ணங்கள்  படையெடுக்க
          பாவி மகன்  துடிக்கின்றான்   அவளைப் பார்த்தான்

     கல கல்வென்றே   சிரித்தாள்  கண்ணசைத்தாள
          கலங்கியவன்  புரியாமல்  சிரித்து  வைத்தான்
     வல   இடமாய்  அவன் தன்னை  ஆட்டி ஆட்டி  தன்
          வடிவழகால்    கொல்லுகின்றாள சொல்லுகின்றாள
     முலை  இரண்டும்  உந்தன்  திரு  மார்பை  குத்தி
          முதுகுக்கு  வந்திருக்கும   என நினைத்தேன்
     சிலை மார்பே  உன்  மார்பு   என்றுணர்ந்தேன்
          சிரிப்பென்ன  வா  என்றே  தழுவிக் கொண்டாள்


     கம்பனது  கற்பனையைக் காட்டும்  பாடல்
          காட்டுகின்றேன்  படியுங்கள் மேலும் மேலும்
     தெம்பளிக்கும்  தமிழ்ப்பாடல்  பலவும்  தந்து
           தினம்  உம்மை  வணங்கி நிற்பேன் எனை  வாழ்த்த்ங்கள்

     கொலை உரு  அமைந்தெனக்  கொடிய  தோற்றத்தாள
     கலை உரு  அல்குலாள்  கணவர்ப் புல்குவாள்
     சிலை உரு வழி தரச் செறிந்த  மார்பிற் தன்
     முலை உருவின்  என  முதுகை  நோக்கினாள்

       தங்கள்  அன்பின் அடிமை    நெல்லைக்கண்ணன்

தமிழர் காமராஜர்

     தமிழ்த் தாயார்  ஈன்றெடுத்த  காமராஜர்
          தாய் நாட்டைக்  காக்க வந்த  பீமராஜர்
     அமிழ்தான தமிழ் மொழிக்கு உண்மை ராஜர்
          அகிலமெல்லாம்  தமிழ்  கொணடு சென்ற ராஜர்
     வட புலத்தில்  காங்கிரஸின் தலைவராகி
          வாயாடி நின்ற தன்புத்  தமிழிலேதான்
     கடல் கடந்து  ரஷ்ய நாட்டில்  நின்ற போதும்
          கனித் தமிழே  பேசி நின்ற தனித் தமிழர்

     தான் பெறவே இயலாமல்   போன  கல்வி
          தமிழ்  ஏழை அனைவருக்கும் தந்த தெய்வம்
     ஊன் உடம்பு  உயிர் தந்த தாய்க்குக் கூட்
          உண்மைக்குப் புறம்பாக உதவாத்  தேவன்
     ஏன்  என்று  எதனையுமே கேட்டுக் கேட்டு
          ஏழைகட்காய்ச்  செய்து நின்ற  மாமனிதன்
     வான்  சென்றான்  என்கின்றார்  இல்லையில்லை
          வாழ்கின்றான்  எம்மோடு  இன்றும்  இங்கே

     ஏழையெனப் பிறந்தான் தான் உயர்ந்த போதும்
          ஏழையென்றே வாழ்ந்தான்  காண்  தோல்வி தந்தார்
     கோழையென  அழுதானா  இல்லை என்னைக்
          கூப்பிடுங்கள்  என்றெல்லாம்  குமுறினானா
     வாழையடி  வாழையென  காந்தி  பேரை
          வாழ்விக்க வந்தவன் காண்  செல்வனான்
     கூழையென நின்றார்க்கு கல்வி யெனும்
          கொடை அளித்தான்  அதனாலே செல்வனான்

     ஏழையென்று  சொல்லாதீர்  அவனை  எங்கும்
          ஏற்றங்கள்  அவனாலே பெற்ற  நீவிர்
     வாழையடி  வாழையென  கல்வி  இன்று
          வந்ததுங்கள்  வீட்டிற்குள்  அவனால்ன்றோ
     பேழையென  நெய்வேலி  திருச்சியிலே
          பேர் சொல்லும் மிகுமின் நிறுவனம் தான்
     வாழ்வதற்கு  அனைவருக்கும்  உணவளிக்கும்
          வயற்காட்டுத்  தோழருக்காய் அணைகள் தந்தான்

     ஊழை  வெல்ல  முடியாராய்  ஒடுக்கப் பட்டோர்
          ஒய்ந்திருந்த  நேரத்தில்  எழுந்து  வந்தான்
     கோழை மனம்  விட்டவரும்  கொடிகள் ஏந்தி
          கொள்கை கண்டு  வெற்றி பெற வழிகள் செய்தான்
     ஏழையல்ல செல்வன்  அவன்  என்றே  சொல்வேன்
          ஏனென்றால்  செழுங் கிளையைத்  தாங்கி  நின்றான்
     நாளை  வரும்  இளைஞ்ருக்கு இந்தச் செய்தி
          நல்கி நிற்பீர்   ந்ன்றி  கொல்லா நற்றமிழீர்

காந்தியடிகளும் தமிழும்

     தமிழ்த்தாயாம்   தில்லையாடி  வள்ளியம்மாள்
          தான் தந்த  போராட்டப்  பேருணர்வே
     அமிழ்ந்திருந்த  இந்தியத்  தாய்  விடுதலைக்கு
          ஆளாக்கித்  தந்ததெனை  வணங்குகின்றேன்
     தமிழன்னை  பெற்றெடுத்த தவப்புதல்வர்
          தங்க  நிகர்  வள்ளுவரின்   திருக்குறளை
     தமிழிலேயே கற்றுவிட  ஆசை  கொண்டேன்
          தரவில்லை இறைவன்  அந்தப் பேரருளை
     அமிழ்தான தமிழ்முதை  இந்தியத்தார்
          அனைவருமே   கற்று விட்டால் ஒன்றாயாவார்

     இவையெல்லாம்  காந்தி  மகான்  வார்த்தையாகும்
          ஏற்றிருந்தால்  இந்தியாவே வென்று  நிற்கும்
     கவைக்குதவா  வேலையெல்லாம்  செய்து நிற்பார்
          கண்ட்தில்லை  நல்ல்தெல்லாம்  என்ன் செய்ய
    அவையினிலே  வெல்லுதற்கு  அனைவருமே
          அன்னை மொழி த்னில்  கல்வி கற்றல் வேண்டும
     சுவையதுவே  என்று  சொன்னார்  அண்ணல்  அவர்
          சுத்தமாக  மறந்து இன்று  தமிழ்  ஒழித்தோம்
   
     

வாருங்கள்

     வாருங்கள்  நண்பர்களே   அன்பு   செய்து
          வாழ்க்கையினைச் சுகமாக்கி மகிழ்வு   கொள்வோம்
     சேருங்கள்  அனைவரையும்  அன்பினுக்குள்
           சிறு தவறு  அனைத்தையுமே பொறுத்து  வெல்வோம்
     பாருங்கள்  நல்லதையே   வெற்றி   சேரும்
          பாரனைத்தும்  உறவாகும்  பண்பு  கூடும்
     தேருங்கள்  சிறப்பனைத்தும்  தேர்ந்து ஒர்ந்தால்
          தெய்வங்கள்  நீங்கள் தான்  வேறொன் றில்லை


அன்புடயீர்     வண்க்கம்.  நேற்று  காரைக்குடி  அருகில்  பல்வான்குடி  சிவன்
கோயிலில்  உரை நிகழ்த்தச் சென்றிருந்தேன்.அன்பே  வடிவான்  அந்த மக்கள்
அவர்தம்  விருந்தோம்பல்.மனம்  நிறைந்தது.சிங்கப்பூரிலிருந்து இனிய  நண்பர்
சிதம்பரநாதன்  நண்பர்  பால்சசந்திரன்  பழனியப்பன்  நண்பர்  கோவைக்கண்ணன்
மூலமாக  சிறபபான  ஏற்பாடுகள் செய்திருந்தார்.அருமையான் கூட்டம்.பேசி
முடித்துப்  பார்க்கின்றேன்.இரண்டரை  மணி  நேரம்  பேசியிருக்கின்றேன்.
அண்ணன்  குமரி  அனந்தன்   ஒரு முறை  தூத்துக்குடி  மாநாட்டில்  சொன்னார்
கண்ணனை  ஆய்ச்சியர்  உரலில்  கட்டிப் போடுவார்கள்.நமது  கண்ணனோ
மக்களை  தனது  உரையால்  கட்டிப் போடுவார்   என்று.அதனை எனது உதவியாள்ர்  நினைவு  படுத்திப்  பெருமை சேர்த்தார்.நன்றி.

த்ங்கள்  அன்பின்   அடிமை       நெல்லைக்கண்ணன்

கிருஷ்ண லீலை வாமீத முலை நூலிலிருந்து

                                     கிருஷ்ண  லீலை



    அனுமதியில்லை



     வாயில்
     உலகம் காட்ட
     கண்ணனுக்கு
     ஆசைதான்

     அமெரிக்கா
     அனுமதிக்க
     வேண்டுமாமே



       மேனகா   காந்தி

     கருட  சேவை
     காளிங்க
     நர்த்தனம்

     மேனகா காந்தியால்
     தடைப் பட்டுப்
     போகும்



          சுவரொட்டி



     சுவரொட்டி
     தின்று
     பழக்கப்பட்ட
     ஆவினங்கள்

     குழலுக்கும்
     வருவதில்லை



                குளிர்ப்பெட்டி



     பாக்கெட்
     பால்
     
     வெண்ணெய்
     திருட
     குளிர்ப்பெட்டி
     திறக்க
     வேண்டும்



               மலை  தூக்க  வேண்டாம்


     இந்திரனுக்கு
     கோபமில்லை
     வருணனுக்கு
     உத்தரவில்லை

    கோவர்த்தன்
     மலைக்கோ
     அவசியமில்லை



            குளியல்

     தண்ணீர்
     இல்லாக்
     குளங்கள்

     பசுமையற்ற
     மரங்கள்

     கோபிகையர்
     குளிக்க
     வருவதில்லை



               குசேல்ர்


     இரண்டுக்கு
     மேல்
     இல்லையென்பதால்

     அவலுக்கும்
     வழியில்லை



                   அச்சம்

     பன்நாட்டுப்
     பூதகியின்
     பெப்சி
     கோக்

     முலைகள்
     உறிஞ்ச
     கண்ணனுக்கே
     அச்சம்



           தடை


     அசுரர்கள்
     வதைப்பிற்கோ

     மனித
     உரிமை
     ஆணையம்

     தடை



           அவதாரம்


     அவதாரம்
     எடுக்கலாம்
     என்றால்

     ஏற்கனவே
     எடுத்து
     விட்டார்கள்

     மனிதர்கள்


       பத்திரம்


     வைகுந்தம்
     ஒன்றுதான்

     தற்போதைக்கு
     பத்திரம்

பணிவு

     பணிவோர்  முன்னர்  பணிந்து  நிற்கும்

          பணிவே  என்றும்  பணிவு  ஆகும்

     பண்பார்  முன்னர்  பணிந்து  நிற்றல்

          பணிவுக் கெலலாம் பணிவாகும்

     அணியாய்  வாழ்வைக் கொண்டார் முன்னர்

          அணியாய்  நிற்றல்  பணிவாகும்

    பிணியாய்  வாழ்வைக் கொண்டார்  முன்னர்

          பணிதல்  என்றும்  பிணியாகும்

கவிதை எழுத

     கவிதை எழுத  விழையும்  நண்பர்  கருத்தில்  இதனைக் கொள்வீரே

          புவியை  வெல்லும்  கவிதை  யாத்து  புகழால்  நீரும்  வெல்வீரே

     கம்பன்  தன்னை  முற்றும்  கற்று  கருத்தில்  ஏற்றிக் கொள்வீரேல

         நம்பும்  அழகுக் கவிதை  வந்து  நடமேயாடும்   உம்  மனதில்

     மின்னும்  இனிய  தமிழில்  சிவனின்  மேன்மை  கூறும்  வாசகத்தை

          பொன் போல்  மனதில்  ஏற்றிப்போற்ற  பொலியும்  கவிதை  உம்  வசமே

     கண்ணே  என்று  இறைவன்  தன்னை  கருத்தாய்ப்  போற்றும்  தேவாரம்

          பண்ணே  தெளிந்து  படித்தீரென்றால்  பழகும்  கவிதை  உம்மிடமே



     குறளை மீண்டும்  மீண்டும்  கற்றால்  குதிக்கும்  கவிதை  உம்மிடமே

          அறமே  ஒங்கும்  சிலம்பைக் கற்றால்  ஆடும்  கவிதை  உம்மிடமே

     புறமும்  அகமும்  கற்றால்  போதும்  புதிதாய்ப் பொலியும்  உம்  தமிழே

          திறமும்  தெளிவும்  கொண்டே கவிதை  தினமும்  ஆகும்  உம் வசமே

     அறிவு  என்றல்   அன்பே  என்ற  அருமைக்  குறளைக்  கற்றீரேல்

          உறவு  என்றால்  உயிர்கள் என்று  உணர்ந்தே  நீரும்  வெல்வீரே

     செறிவாய்க் கற்று  நின்றீரென்றால்  செந்தமிழென்றும்  உம்  வசமே

          செப்பும்  செய்தி  அனைத்தும்  கவிதைச்  சீராய்  அமையும்  உம்மிடமே



     பார்க்கும்  வாழ்க்கைப் பாதையெல்லாம்  பதிவாய்  மனத்தில்  கொள்வீரேல்

          ஆர்க்கும்  கவிதை  உள்ளுந்தொறும்  அணியாய் வந்து  பேர் சொலுமே

     வேர்த்தே  உழைக்கும்  மனிதர்  கொள்ளும்  வேதனை அதனைப் பார்த்தீரேல்

          பேர்க்கும்  மனதை  உந்தம்  கவிதை  பிறக்கும்  புரட்சி  உம்மிடமே

     தாய்மைப்  பொறுப்பைக் கொண்டே  வாழும்  தங்க மகளிர்  படும் பாட்டை

          வாய்மை  நிறைந்த  வார்த்தைகளால்  நீர்  வடிக்கும் கவிதை  வென்றிடுமே

     தூய்மை  வாழ்க்கை  கொண்டே  வாழும்   துறவி  போன்ற நல்லவரை

          தொழுதே பாடும்  கவிதை  உம்மை   தூக்கி உயரே வைத்திடுமே



         

       

தமிழே எந்தன் தமிழே

     தமிழே  எந்தன்   தமிழே  எந்தன்  தமிழே

            எந்தன்  தாயே

     அமிழ்தும்  தோற்று  ஒடும்  உந்தன்

          அறிவுச் சுமையின்   முன்னால்

     உமிழ்  நீர்  ஊறும்  நாவால்     இந்த

          உலகை  வெல்லச்  செய்தாய்

     அமிழ்ந்தேன்  உந்தன்  அன்பில்  என்னை

          அறிவன்  ஆக்கி    வைத்தாய்



     குறளாம்   உந்தன்  குரலால்  என்னைக்

          குறைகள்  இன்றி  வைததாய்

     அறமே  போற்றும்  சிலம்பால்  என்னை

          அழவும்  தொழவும்  வைத்தாய்

     புறமும்  தந்து  அகமும்  தந்து

          புகழும்  சேர  வைத்தாய்

     குறைவேயில்லா  அவ்வை  தந்த

          கொன்றை  வேந்தன்  ஈந்தாய்



     நிறைவாய்  எங்கள்  நெஞ்சில்  நிற்க

          நிமிர்ந்த  நாலடி  தந்தாய்

     உறைவாய்  நல்ல  காதல்  காட்ட

          உயர்ந்த  குறுந்தொகை  தந்தாய்

     சிறை  வாய்ப் பட்ட  திருமறை   யோடு

          சேக்கிழார்  தன்னைத்  தந்தாய்

     கறையேயில்லாக்  கனி  மொழியூற

          காதலி   ஆண்டாள்  தந்தாய்



     அறியேன்  உன்னை  அறிந்தேன் அந்த

          அரிய  வாய்ப்பினை  ஈந்தாய்

     சிறியேன்  உன்னைச் சேர்ந்தேன் இன்று

          சிறப்பாய்  வென்று  நின்றேன்

     வறியேன்  உன்னைக் கேட்பேன் அந்த

          வரத்தை  இன்று   அருள்க

     சிறியேன்  மீண்டும்  பிறந்தால்  உந்தன்

          சீரடி  போற்ற  அருள்க

          

அறியேன் அய்யா கவிதை

     ஆகாயம்  தனில்   எங்கும்   எல்லை  கண்டார்

          அலை  கடலில்  நதிகளிலே   எல்லை   கண்டார்

     பூகோளம்  என்றாலே  எல்லைகளால்

          பொலிவதுதான்   என்றிங்கு  படங்கள்  தந்தார்

     ஆகா  இக்காற்றை  மட்டும்   எல்லை  காட்டி

          அடைத்து  வைக்க   மானிடரால்   முடிய்வில்லை

     சாகும்  வரை  மனித  குலம்  வாழ்வதற்காய்

          சத்தியமாய்க்  காத்தவரை  அறியேன்  அய்யா

          

சிவ புராணம் வா மீத முலை எறி நூலிலிருந்து

     வைகை  வருத்தம்


     பிட்டுக்கு

     மண் சுமக்க

     பெருமானுக்கு

      வெள்ளம்

     இல்லா

     வைகைக்கு

     வருத்தம்




     வரதட்சணை



     அவிர்ப்பாகத்திற்காய்

     தாட்ச்சாயணி

     குளித்த

                 தீ

     இன்னும்

      எரிகின்றது





     காலன்




     மார்க்கண்டேய்

     அனுபவம்

     அரசு

     மருத்துவ

     மனைகளில்

     காலன்

     வாசம்




     நறுமணம்



     மன்மதனை

     எரித்த

     ஏலாமை

     நக்கீரன்

     எரிப்பில்

     தெளிந்தது



     பட்டபாடு



     சாம்பலானவன்

     படுத்தும்

     பாடே

     தாங்க

     முடியவில்லை


     எரிக்கும்

     முன்னர்

     சிவனின்

     பாடு




     வணிகம்


     வனக்காவலர்

     தொடர்பில்லாததால்

     விறகு

     விற்க

     சிவனால்

     ஏலாது




     கங்கை



     மழை நீர்

     சேகரிப்பில்

     சிவனுக்கே

     முதலிடம்



    நியாயம்

    

     சுடலைச்  சிவனார்

     தந்த

     கங்கையில்

     பிணங்கள்

     மிதப்பது

     நியாயம்தானே



     கூத்தனா    கூத்தியா



     ஆடும்  காலோ

     அம்மையின்

     கால்

     ஊன்றி

     நிற்பதோ

     அப்பனின்

     கால்

     ஆடவர்

     தயவில்

     பெண்மை

     என்பதா

     ஆடிட

     இருவரும்

     தேவை

     என்பதா



     தேர்தல்



     விற்பனை

     முடிந்த

     பிறகே

     நரிகள்

     பரிகள்

     எனத் தெரியும்

     சிவனின்

     விளையாட்டுத்

     தொடர்கின்றது

     வாங்கி

     ஏமாந்ததோ

     மக்கள்




     அடிமை




     காலை

     மாற்றாக்

     காரணம்

     முயலகன்

     மீது

     நம்பிக்கையின்மை


    - சிவபுராணம்   முற்றிற்று

     
     

வா மீத முலை நூலிலிருந்து

     இயேசு வருகின்றார்

           ஆயத்தப்படு

     சிலுவையைக்

           கழுவு

     ஆணிகள்

          தயார்  செய்

     முள்ளில்

          கிரீடம்

     முக்கியம்




     சிலுவையில்

          இயேசு

     இரத்தம்

          வழிய

      

     போப்பாண்டவரோ

          புல்லட்

      புரூபில்

அன்பே வடிவான தமிழருக்கு

    அனைவருக்கும்  எனது  அன்பான வணக்கங்கள்,

     அய்யா  தமிழுக்கு எதிராக  யார்  கருத்துக்களைக் கூறிய  போதும்  உடன்  அதனை
எதிர்த்துக்  கேட்டவன்  நான்  என்பதில்  எனக்கு  என்றும்  மன நிறைவு  உண்டு.
நான்  மிகவும்  போற்றுகின்ற  எனது  உயிரான  அண்ணன்  ஜெயகாந்தன்  தமிழுக்கு
எதிராக  ஒரு  கருத்துச் சொன்னவுடன்  அவரை  எதிர்த்து   பொழச்சுப் போங்க
அண்ணச்சி  என்று  குமுதம்  வார இதழில்  ஒரு  கடிதம்  எழுதினேன்.அதே  போல
இந்தித்  திரைப்படப்பாடலாசிரியர்  சாஹிருக்கு  முன்   கண்ணதாசன்  பட்டுக்
கோட்டையாரெல்லாம்   மிகவும்  தாழ்ந்தவர்கள்  என்று  அப்துல்  ரகுமான்  நக்கீரன்
பத்திரிக்கையின்   மாத இதழான   உதயத்தில்  எழுதிய  போது  தமிழ்நாடு  முழுவ
தும்  அவரை  எதிர்த்துப்  பேசிய  ஒரே  தமிழன்  நான். திரைப்  படத்திற்குப் பாடல்
எழுதுவது  அம்மி  கொத்துகின்ற  வேலை  என்று  அவர்  கூறிய் போது  அவர்
அம்மி  கொத்த  முயன்று  தோற்றவர்   என்ற  உண்மையைத்  தமிழருக்குச்
சொல்லியவன்  நான்.அம்மி  கொத்துவதும்  ஒரு  மிகப்  பெரிய  கலை  .அந்தத்
தொழிலைப்  பழிப்பது எத்தனை  தவறு  என்று  சுட்டிக்காட்டியவன்  நான்.
யாரும்  தமிழைப் பழிப்பவர்கள்  யாரென்று  பார்த்து ப்  பேசுவது  எனது  பழக்கமில்
லை.எப்பொருள்  யார்  யார்  வாய்க் கேட்பினும்    அப்பொருள்  மெய்ப்பொருள்
காண்பதறிவு  என்பது  நமது  தந்தையின்  வழி  காட்டல்.அதுவே என்  வாழ்க்கை
நெறி.நன்றி.வாழ்க  தாமிழுடன்.  தங்கள்   அன்பின்  அடிமை   நெல்லைகண்ணன்

கட்டாயம் வேணும்

அய்யா நான் எழுதியுள்ள கதைகள் நூறு
அப்படியே உங்களுக்கு அனுப்பியுள்ளேன்
பொய்யாத பொய்யென்று நாவல் ஒன்று
போட்டேன் நான் இவ்வாண்டு அனுப்பியுள்ளேன்
கையாலே செய்து தரும் விருது பல
கழகங்கள் ஊர் ஊராய்ச் செய்து தந்தார்
மெய்யான அரசாங்க விருது ஒன்று
மேலிடத்தில் சொல்லி வாங்கித்தரவே வேண்டும்.

இருப்பேனோ மாட்டேனோ சாவதற்குள்
எப்படியும் அரசாங்க விருது வேண்டும்
உருப்படியாய் எழுதவில்லை என்று சொல்லும்
ஒதவாக்கரைப் பேச்சை ஒதுக்கித்தள்ளும்
படிப்படியாய் விருதளித்த பாங்கை எல்லாம்
பார்த்ததனால் கேட்கின்றேன் தந்து விடும்
கடுப்படிக்க வேண்டாம் அன்னை தமிழ்
கட்டாயம் உமைக் கேள்வி கேக்க மாட்டா!

தடுப்பதற்கு எவன் இருக்கான்? சொன்னாக்கேளும்
தருவதுதான் உமக்கு வழி முன்னே வாரும்!
இடுப்பழகுப் பொண்ணா நான் பொறந்திருந்தா
எப்பமோ தந்திருப்பீர் விருதை எல்லாம்!
உடுக்கடிக்க பயலெல்லாம் வாங்கிப்புட்டான்.
ஒமக்கென்ன கட்டாயம் வேணும் தாரும்!
அடிக்கடியா கேப்பேன் நான் சொன்னாக்கேளும்
அய்யா இந்த வருசம் மட்டும் எனக்குத்தாரும்!

மலைகள் காப்போம்

அவங்கவங்க ஊர் மலையை
அந்தந்த மக்கள்
அப்பனைப்போல் அம்மையைப்போல்
காப்பாத்த வேண்டும்
தவறிக்கொஞ்சம் அசந்திருந்தா
மலை ஒழிஞ்சு போகும்
தடித்தடியாய் கிரானைடா
வெளிநாடு போகும்!
கவலையதைச் சொல்லிப்புட்டேன்
காப்பாத்தலேன்னா
கடவுள் இனி நல்லதுக்குத்
துணைக்கு வர மாட்டார்

ஒத்தக்கடை ஆனை

புதுக்கோட்டைக்கு ஒரு விழாவிற்குச் சென்றபோது, ஒத்தக்கடை ஆனை மலையைப்பார்த்தேன். அதைச்சுற்றியுள்ள மலைகளெல்லாம் எந்தப்பணக்காரர்
வீட்டில் சலவைக்கல்லாக மாறியிருக்கிறதோ? ஒத்தக்கடைக்கும் அந்த நிலைமை வந்துவிடுமோ என்று கவலையில் விளைந்த கவிதை!


ஒத்தக்கடை ஆனைமலை
எத்தனை நாள் இருக்கும்
ஊர்வழியே போகையிலே
பாத்துக்கிட்டே போனேன்
கெத்தான ஆள் யாரும்
கீழ் மேலாய்ப் பணத்தை
கிண்ணாரம் கொட்டியே
அள்ளித் தந்தால்
ஒத்தக்கடை கிரானைட்
ஒலகெங்கும் போகும்
ஊர்மட்டும் பொலிவிழந்து
பொசுக்குன்னு போகும்.

சத்தியமாய் இதையேதும்
சதிகாரர் கூட்டம்
சட்டுன்னு முடிச்சுட்டா
யாரு என்ன பண்ண
பத்திரமா பாத்துக்குங்க
ஒத்தக்கடை மக்கா
பாவிப்பய கூட்டம் அதை
ஒழிச்சிரவே கூடும்.

எதை எழுத

அன்புள்ள   தோழர்களே.  

வணக்கங்கள்.  சில  நண்பர்கள்  கவிதைகளோடு  தங்கள்  அனுபவங்களையும்
எழுதுங்கள்  என்கின்றார்கள்.எதை  எழுத.தந்தையிடம்  பெற்ற  நல்ல  தமிழறிவு
இருந்தும்   நாற்பதாண்டுக்  காலம்   காந்தியடிகளின்  மீதும்  நேரு பிரான்  மீதும
பெருந்தலைவரின்  மீதும்  அன்னை  இந்திராவின்  மீதும்  கொண்ட  அன்பினால்
தமிழகமெங்கும்   யார்  யாருக்காகவோ  மேடைகளில்  மாதம்  முப்பது  நாட்களும்
பேசித் திரிந்ததையும்   அவர்கள்  பதவிகளில்  அமர்ந்தவுடன்  என்னைப்  பார்த்ததே
இல்லை  போல்  ந்டந்து  கொண்டதும்  .மீண்டும்  தேர்தல்  வந்தவுடன்  என்னைக்
கூப்பிடுவதும்  உடன்  இயக்க  உண்ர்வோடு  நான்  ஒடிப்  போன  ஏமாளித் தனத்தையும்   எழுதுவதா.நாற்பதாண்டு  கால  உழைப்பிற்கு  அவர்கள்  தராத
உயர்வினை  என்  அன்னை  தமிழின்  அன்பர்கள்  உலகம்  முழுவதும்  அரியணை
போட்டு  என்னை  அமர வைத்துப்  போற்றுகின்ற  அன்பினை  எழுதுவதா.

எழுதத்தான்  போகின்றேன்.என்  எதிர்காலத் தலைமுறைக்கு  எல்லாவற்றையும்
சொல்வது  அவர்களுக்கு  பலவற்றில்  தெளிவு  ஏற்படுத்த  உதவுமே.நன்றி.

உங்கள்    நெல்லைகண்ணன்

என்றோ எழுதியது

     நாயொன்று   புலம்பிக்  குரைத்தது  

          நல்ல  நடு நிசித்  தனிமையிலே

     தாயொடு  தந்தையும்  அண்ணனும்

          தம்பியும்  தகைமை சேர்  நண்பர்களும்

     வாயொடு  நெஞ்சின்  தொடர்பின்றி  என்மேல்

          வார்த்திட்ட  பாசங்களை

     காயமாய்க்  காயமாய்க்  காயமாய்க்   காயமாய்க்

          காய்த்திட்ட   நெஞ்சமதில்

     ஒயாமல்  போட்டு  நான்  ஆற்றிட எண்ணிய

          உன்மத்த  நிலை  நினைந்தேன்

     நாயொன்று  புலம்பிக்  குரைத்தது

           நல்ல   நடு நிசித் தனிமையிலே                

     ஒயாது  ஒயாது   ஒயாது   ஒயாது

          ஒயாது   குரைத்ததுவே


   

          

          

பாடம் கற்றேன்

     காதலித்துப்  பார்த்ததனால்   பாடம்    கற்றேன்

          கணணியமாய்  இருந்ததனால்  பாடம்  கற்றேன்

     ஆதரித்துப்  பார்த்ததனால்  பாடம்  கற்றேன்

          அன்பு  செய்து   பார்த்ததனால்  பாடம்  கற்றேன

    பேர் தரித்த  புகழதனால்   பாடம்  கற்றேன்

          பெரியவராய்  நடிப்பவரால்  பாடம்  கற்றேன்

     ஊர் நிறைந்த  நண்பர்களால்   பாடம்   கற்றேன்

          உணமை  சொல்லும்  காரணத்தால்  பாடம்  கற்றேன்



     வார்  குழலார்  துன்பம்  கண்டு  பாடம்  கற்றேன்

          வாய்  திறவா  ஊமையர்  பால்  பாடம்  கற்றேன்

     கூர்  மதியார்  கொடுமைகளால்  பாடம்  கற்றேன்

          கொடுத்ததனால்  அளித்ததனால் பாடம்  கற்றேன்

     யாரிடமும்  அன்பு  செய்து  பாடம்    கற்றேன்

          யாசித்தார்  தம்மிடமும்   பாடம்  கற்றேன

     ஊர்  முழுக்கப்   பாடம்  கற்றும்  என்ன  செய்தேன்

          உள்ளமதில்  நிறுத்தாமல்   மீண்டும்   கற்றேன்

     

     

இன்றைய கவிதை மூடுங்கள்

     காந்தியின்  பிறந்த   நாள்  

            கடைகளை   மூடுங்கள்

     காமராஜ்  பிறந்த  நாள்

          கட்டாயம்  மூடுங்கள்

     வள்ளுவர்  பிறந்த  நாள்

          வ்ழியில்லை   மூடுங்கள்

     வள்ளலார்  பிறந்த  நாள்

          வருத்தம்தான்   மூடுங்கள்


     மகாவீரர்   பிறந்த  நாள்

          மறு படி  மூடுங்கள்

     யுக  வீரர்   பிறந்த  நாள்

          அனைத்திலும்  மூடுங்கள்

     சக    குடி   காரரே

          சட்டுனு   வாருங்கள்

     சரக்கினை   முதல்  நாளே

          வாங்கியே  வையுங்கள்

வா மீத முலை நூலிலிருந்து

     வாபர்  
     
     அய்யப்பன்

     வழி பாட்டு

     உறவை

     பாபர்

     இராமருக்கும்

     நீட்டித்

     தொலையுங்கள்



     வெண்மணியில  

     எரித்ததற்காகவா

     தாம்பிரபரணியில்

     முக்கி

     எடுத்தீர்கள்



     கிளி

     எடுத்த

     அட்டையில்

     பறக்கும்

     கருடன்

 

 

்

    

இன்றைய கவிதை மிருகங்கள்

     மிருகங்கள்  என்று மனிதர்கள்  தம்மையே

          மேன்மைப்  படுத்திடும் தவறினை  மாற்றுங்கள்

     அருகியே  வருகுது  மிருக  இனமென்றால்

          அவற்றை ஒழிப்பதும்  மனிதர் தம் கோரங்கள்

     கருவுற்ற  பெண்மையின்  அருகிலே  போகின்ற

          கண்ணியக்  குறைவினை  மிருகங்கள் செய்யாது

     தருகின்ற  கல்வியைப்  பெற வந்த  சிறுமியைத்

          த்ழுவிடும்   குருக்களும்   காட்டினில்  கிடையாது



     சிங்கம்  புலியினைச்  சேரவே  முயலாது

          சிறு நரி  யானையைச்  சீண்டியே  பார்க்காது

     பொங்குமமயில் அழகு  பருந்தினைச்  சேராது

          புலியது  கரடியைப்  புணரவே  முயலாது

     தங்கள்    தொழிலையே  தான்  பார்க்கும் மிருகங்கள்

          தாண்டியே  தமக்குள்ள  விதிகளை  மீறாது

     எங்கே  மனிதர்காள்  இதனை  நீர்  உண்ர்வீரேல

          இனிமேல்  மனிதரை  மிருகமாய்ச்  சொல்வீரோ

        

          

காதல் செய்யாதவர்கள் கல்லெறியுங்கள் நூலிலிருந்து

     போன

     ஜென்மத்துப்

     புண்ணியமாம்

     நீ


     என்

     பாட்டி

     சொல்லுகின்றார்



     உன்

     பிறப்பே

     பூமி

     செய்த

     புண்ணியம்

     என்று

     அறியாமல்




     உன்னைப்

     பார்த்து

     நாணத்தில்

     சாய்ந்த

    தேர

    புறப்படவே

     இல்லை

வாழ்க தமிழுடன் இன்றைய கவிதை

     வணக்கங்கள்  தமிழன்பர் அனைவருக்கும்

          வாழ்க  தமிழுடன்  என்று  வாழ்த்தும்  சொன்னேன்

     இணக்கங்கள்  கொணடவராய்  தமிழர்  வாழ

          இணையதளம்  வழியாயும்  ஆசை கொண்டேன்

     பிணக்குக்கள்  இல்லாராய்   உலகம்  வாழ

          பேசி  நின்ற  இனம்  நந்தம்   தமிழர்  இனம்

     கணக்கு வழக்கின்றி  இன்று  பிரிந்து  நிற்கக்

          காண்கையிலே  மனம்   நிறைய துடிக்குதையா



     சாதி சொல்லி மென்மேலும்  சண்டையிட்டு

          சாத்திரங்கள்  அறியாமல்  துண்டு பட்டு

     வாதித்து  வாதித்து  பேச்சி  ழந்து

          வாசல்  தொறும்  மதம்  பேசி  வம்பு செய்து

     போதித்த  அன்பு வழி  மறநது   விட்டு

          பொல்லாங்கு  தேடுகின்றார்  மாற வேண்டும்

     சாதிக்கப்  பிறந்த  நந்தம்  தமிழரினம்

          சான்றாண்மை  கொண்டு யர்ந்து  நிற்றல்  வேண்டும்

எனது செய்தியும் நன்றியும்

     அன்புள்ள  அனைவருக்கும்  
     எனது  அன்பான  வணக்கங்கள்.தினம்  ஒரு  கவிதையோடு  எனது  கவிதை நூற்
களிலிருந்து  ஒரு  கவிதையும்  வெளியிட  விருப்பம் கொண்டுள்ளேன்.இணைய
தளத்தை  இணையற்ற தளமாக்க  ஆக்க  அன்பானவர்களின்  அன்பை வேண்டி
நிற்கின்றேன்.அடுத்த தலைமுறை  தமிழை  மென்மேலும் உயர்த்துவதற்கான்
நல்ல  உதவிகளை  அவர்களுக்கு செய்வது  நமது  தலையாய  கடமை  என்று
உணர்கின்றேன்.வாழ்க தமிழுடன்.நன்றி  அனைவருக்கும்.


த்ங்கள்   நெல்லைகண்ணன்

வடிவுடைக்காந்திமதியே நூலிலிருந்து

உழுபவர் வாழ்க்கையில் அழுகையே என்றுமே

உற்சாகம் கொள்வதென்ன

உழைப்பவர் தங்களால் உயர்ந்தவர் செல்வத் தோ

டுறவுகள் கொள்வதென்ன

அழுகையும் வறுமையும் உழைப்பவர் சொத்தென

அகிலமே வாழ்வதென்ன

அவர்களால் உயர்ந்தவர் சுகத்தின் மேல் சுகங்களை

அடைவதில் நியாயமென்ன

பழுதுடைச் சமுதாய அமைப்புக்கள் தன்னையே

பார்த்துமேன் மெளனம் தாயே

பழமதை மூத்தோனுக் களித்தங்கு இளையோனின்

பழி கொண்ட காந்திமதியே

இன்றைய கவிதை நல்லரசாக்குங்கள்

     நல்லதே  சொல்லி   நல்லதே  சொல்லி

          நாட்டினை   உயர்த்தி   நில்லுங்கள

     சொல்லதால்   நல்ல  சொல்லதால்  நமது

          சுற்றம்  போற்ற  வாழுங்கள்

     கல்வியால்   நல்ல   கல்வியால்   இந்த

          ககனம்   தன்னை    வெல்லுங்கள்

     வல்லமை  என்றால்   நல்லவை  என்று

          வாழ்ந்தே  காட்டி  வெல்லுங்கள்



     உண்மையைச்  சொல்லி   உண்மையைச்  சொல்லி

          உலகின்  முன்னே   செல்லுங்கள்

     நன்மைகள்   விளையும்     நன்மைகள்   விளையும்

          நானிலம்  போற்ற  வாழுங்கள்

     வண்மையே  செய்து   வ்ண்மையே  செய்து

          வாழ்வினில்  மேன்மை   கொள்ளுங்கள்

      வல்லரசு  என்ற  பேரே  வேண்டாம்

          நல்லரசாய்    நாட்டை  ஆக்குங்கள்

                                                         நெல்லைகண்ணன்


    


          

Function at Leaders Matriculation and Higher Secondary School Karaikudi

  காரைக்குடி  பள்ளி விழாவில் கலந்து கொள்ளச் சென்றிருந்தேன்  இப்போதுதான்
வந்தேன்.இன்றைய  கவிதை எழுதவில்லை.மன்னிக்கவும். எனது 63  வயதில்
இப்படி ஒரு பள்ளி விழாவை நான்  பார்த்ததில்லை.இன்றைய தமிழ் இளையவர்
மொழியில் சொன்னால்  மிரட்டிட்டாங்க்.இது வரை  என்னுடைய இணைய தளம்
பார்த்துக் கொண்டிருக்கின்ற அனைவருக்கும் நன்றி.

தங்கள்
நெல்லைகண்ணன்
14-04-2008

இன்றைய கவிதை திக்கனைத்தும்சடை வீசி நூலிலிருந்து

   பிறை  சூடும்  பெம்மானுக்கு  அடிமையாவீர்

          பேச்சறுத்து  அவன்  தாளைப் பற்றிக் கொள்வீர்

  குறையுடைய  மனக்குரங்கை  கூட்டாக்காதீர்

          கூத்தர் பிரான்  திருக்கழல்கள்  பூட்டீக்  கொள்வீர்

  நிறைவுடைய  அஞ்செழுத்தே  நினைவில்  கொள்வீர்

          நீறணிந்து  அவன்  தாளைப்  போற்றிச் செல்வீர்

  மறைகளெல்லாம்   போற்றுகின்ற்  மணி மிடற்றான்

          மங்கை  யொரு  பாகன்  மதி  கொண்டான்  தன்னை

இன்றைய கவிதை காவேரி

      பெருகி  வரும்  காவேரியைத்  தடுப்பதற்கு

            பெரியவர்கள்  யர்ருக்கும் வலிமையுண்டோ

      அருகி  வரும் மனிதப்பண்  பற்றவரால்

           ஆகி வரும்  கேடன்றோ  இவைக ளெல்லாம்

     உருகி நின்று  மொழி  பேசும்  மனிதர்களே

           உயிர்  வாழ்க்கை  எத்தனை  நாள் உணர்வீரோ  நீர்

     பருகி நிற்கும்  நீர்  இங்கே இயற்கை  அன்னை

           பரிந்தளித்த  கொடையன்றோ  அறியீரோ நீர்


     மொழி  தேர்ந்தும்  மதம்   தேர்ந்தும்  நாடு தேர்ந்தும்

           முறையாக  வந்தா  நீர்   பிறந்தீர்  இங்கு

     பழி    தேடிக  கொள்கின்றீர்   மனிதரென்றால்

           ப்ண்போடு  வாழ்தல்  என்று  மறந்தே போனீர்

     கழி  பேருவகை  யொடு   கன்னடத்தான்  

          கனித்தமிழான்  என்றெல்லாம்  ஆடுகின்றீர்

     வழி  உண்டு  அன்போடு  வாழுதற்கு

          வாழுங்கள்  இல்லையென்றால் ஒழிந்தே  போவீர்

இன்றைய கவிதை மெளனம் காத்தனர்

     ஆழிப் பேரலையும்
     ஆடிய  நிலமும்

     அனைவரும்
     ஒன்றென

     உணர்த்தவே
     அழித்தன

     எரிக்கப் பட
     வேண்டியவர்கள்

     புதைக்கப்
     பட்டார்கள்

     புதைக்கப் பட
     வேண்டியவர்கள்

     எரிக்கப்
     பட்டார்கள்

     கடவுளை
     அன்றே
     உணர்ந்ததனாலே

     மதவாதிகள்
     மெளனம்
     காத்தனர்

அம்மா சொன்னாள்

   
    ஏலெ  
    ஏய்
    எழவெடுத்த பயலே
   இருக்கதெ
   தின்னுட்டு
   எங்கயும்  போய்த்
   தொலை

   வேல கெடைக்கட்டும்
   கெடக்காம
   ஒழியட்டும்

   வெவரங்கள்
   பல
   இருக்கு
   ஊரெல்லாம்
   அறியட்டும்
  
   சாலையிலே
   நின்னு
   நம்ம
   
  சரித்திரத்தை
  சொல்லியழு
  மேல  வீட்டுப்
  பெருமையையும்
  மேக்க
  வித்த
  வயக்காடும்

  நானூறு
  பவுன்
  ந்கையும்

  நாசமாப்
  போன  கதை!

  என்னிக்கு
  நெனச்சீக
  
  இருக்கதெல்லாம்
  வித்தொழிச்சும்
  
  பண்ணையார்
  குடும்பமுண்ணு

   பவுசு  என்ன
  வெக்கமில்ல

வா மீத முலை எறி நூலிலிருந்து..

           


       பழனியாண்டி

       உழைப்பவர்
       தமக்கு
       கோவணம்
       மொட்டை
       
       உறுதி
       என்று
     
       உணர்த்திய
       முதல்
       உழைப்பாளி!

வா மீத முலை எறி நூலிலிருந்து

அவிர்ப்பாகதிற்காய்
தாட்சாயணீ
எரிந்த
தீ
இன்னும்
எரிகின்றது

___________________________


 காதலிக்கானாம்வே
கல்யாணம்
வேண்டாங்கான்

நாமள்ளாம்
காதலிக்கலயோ

கொடிகள்

கொள்கைகள்
இறந்ததை
அறியாக்
கொடிகள்

தலைவர்கள்
இறந்த்தும்
தாழப
ப்றந்தன

கொடிகள்

கொள்கைகள் இறந்ததை
அறியாக் கொடிகள்
தலைவர்கள்
இறந்ததும்
தாழப் பறந்தன


தலைவர்கள்
பார்க்க
மறந்த
விளம்பரம்
இழந்த
ஆண்மையை
மீண்டும்
பெறுவீர்

வாய்க்கரிசி

காட்டையும் மேட்டையும் கட்டிடமாக்குங்க!
ஆடோடு் மாடும் சுவரொட்டி திங்கட்டும்.

குளத்தோடு ஏரியை குடியிருப்பு ஆக்குங்க
கொககோடு் நாரையும் கூண்டொடு ஒழியட்டும்!

வயக்காட்டையெல்லாம் வாழ்விடமாக்குங்க!
வாய்க்கரிசிக்கென்ன அமெரிக்கா போடுவான்.

காதல் செய்யாதவர்கள் கல்லெறியுங்கள் - 2

உன்
கண்கள்
மீன்கள்
மட்டுமா?
கொக்குகளும்தான்.

*

தேனெடுத்த
பின்
மலர்கள்
வாடி
விடுமாம்.

உன்னைப்
பார்க்காமல்
உளறியிருக்கின்றார்கள்.

*
நகம்வெட்டி
அழுது
கொண்டிருந்தது.
உனக்கு
நாள்தோறும்
நகங்கள்
வளரவில்லையே
என்று.

*
தானியங்கி
பணம்
வழங்கும்
இயந்திரத்தின்
முன்
போகாதே

அட்டையே
இல்லாமல்
அத்தனை
பணத்தையும்
கொட்டிவிடப்
போகின்றது.

*

உன்னை
இறக்கி
விட்ட
இரயில்
பெருமூச்சோடுதான்
கிளம்பியது.

*

காதல் செய்யாதவர்கள் கல்லெறியுங்கள் !

எனது


'காதல் செய்யாதவர்கள் கல்லெறியுங்கள்'

நூலிலிருந்து சில கவிதைகள்..

நீ
கோலம்
போட
வருவதைப்
பார்க்கவே
சூரியன்
வருகின்றான்

இவர்கள்
அதைக்
காலை
என்கின்றார்கள்

இன்னொரு
முறை
பார்த்தால்தான்
மறைவேன்
என்கின்றான்

அதை
மாலை
என்கின்றார்கள்.

*

தேசிய
அழகி
என்று
உன்னை
அறிவிக்க
முடிவு
எடுத்திருந்தார்களாம்

தாமரையும்
மயிலும்
தகராறு
செய்திருக்கின்றன.

*

விருது

விருதுகள் அனைத்தும்

அவரே வாங்கினார்

மரணம் மட்டும்

தானே வந்தது

நான்...நெல்லை கண்ணன்

தந்தை - ந.சு. சுப்பையாபிள்ளை

தாய் - முத்துஇலக்குமி அம்மாள்

ஜனவரி 27 ,1945ல் பிறந்தேன்.

எட்டுப்பேர் உடன் பிறந்தோர்.

ஒரு வருடம் தந்தையின் அன்பிற்காக கல்லூரி சென்றேன்.
அடிப்படை தொழில் வேளாண்மையாகக்கொண்ட குடும்பம்.
என் துணைவி வேலம்மாளை 1969, செப்டம்பர் 7ல் கரம்பிடித்தேன்.

1997 பிப்ரவரி 23ல் அவர்கள் புற்றுநோயால் மறைந்தார்கள்.
இரு மகன்கள் -முதல் மகன் , திரைத்துறையில் இணை இயக்குநராகவும், இரண்டாம் மகன் பண்பலை வானொலியில் நிகழ்ச்சியாளராகவும் உள்ளனர்.

முதல் மருமகள் வங்கிப்பணியாளராகவும், இரண்டாமவர் ஆசிரியராகவும் உள்ளனர்.

இரண்டு பேரன்கள். ஒரு பேத்தி.

இரண்டாம் மனைவி தெய்வநாயகி

தமிழறிவு, தந்தை தந்தது. தந்தையாரின் மிகப்பெரிய நூலகம், தந்தையார்
பள்ளியே செல்லாதவர், தமிழறிஞர்கள் பலர் அவர்களிடம் பாடம் கேட்டவர்கள்.