பாவேந்தர் நினைந்தாரா

யாருக்கும் வெட்கமில்லை என்று அன்றே
இழிந்தார்க்கு ஒரு சொல்லைத் தந்தார் தாசன்
ஊருக்கே வெட்கமின்றி ஒழியும் என்று
ஒரு நாளும் சொல்லவில்லை பாவின் வேந்தர்
பேருக்கே அவரை யெல்லாம் சொல்லுகின்றார்
பெருமை செய்யவில்லை அவர்க் கின்று இங்கே
யார் கேட்கப் போகின்றார் வாய் திறந்து
எல்லோரும் பிழைக்கின்றார் அஞ்சி அஞ்சி