பூவரசி எனும் அரக்கி

பூவரசி எனும் பெண்ணை அரக்கியாக்கி
பொன்னான தன் மகனை இழந்து நிற்கும்
பாவி மகன் ஜெயக்குமார் தன்னை யாரும்
பழிப்பது போல் தெரியவில்லை வீட்டில் நல்ல
வாழ்வரசி துணையிருந்தும் வந்த பெண்ணை
வளைத்து அவள் உடல் சுகித்து கருக்கலைத்து
பாழ் வாழ்க்கை அவன் வாழ ஒருத்தி அங்கு
பனி மகனை இழக்க பூவோ அரக்கி ஆனாள்


கேவலமாய் வாழுகின்ற ஆண் மகனின்
கீழ்த்தரத்தை உணர்ந்தீரோ நாட்டு மக்காள்
ஆவலினை ஆசையினை அடக்க வொண்ணா
அத்துமீறல் அன்றோ அவன் குழந்தையினை
சாவறைக்குக் கொண்டு செல்ல வழி செய்தது
சரியாகச் சுமந்து பெற்ற தாயவட் கன்றோ
கேவிக் கேவி அழுதரற்றும் துன்பமிங்கு
கேட்டுப் பெறக் குழந்தை யென்ன நுகர் பொருளா

வெறுமை மிஞ்சும்

தவம் செய்ய ஆசை கொள்வார் முதலில் ஒரு
தரமான வாழ்க்கையினைக் கொள்ள வேண்டும்
சிவ நெறியில் செல்வதென்றால் ஒழுக்கம் வேண்டும்
செந்தமிழில் பண்பாடு காக்க வேண்டும்
இவை யெல்லாம் கொண்டவர்க்கே செல்வம் வரும்
இல்லை யென்றால் இழி பெயர் தான் கொள்ள வேண்டும்
அவம் இதை உணராதார் தவ நெறியில் செல்வம்
அகப்படும் என்றலைந்தாலோ வெறுமை மிஞ்சும்

சிவாஜி நடிப்பின் வேதம்

பராசக்தி தனில் மலர்ந்தான் தமிழர்களின்
படங்களுக்காய் இறைவனவன் தந்த பூவாய்
தராதரத்தில் அவனை மிஞ்ச இன்னுமொரு
தனி நடிகன் வருவதற்கு வாய்ப்பேயில்லை
அறாத ஒரு பெரும் புகழைக் கொண்ட வேந்தன்
அண்ணன் அவன் சிவாஜி எனும் நடிப்பின் வேதம்
பராபரமே அவன் நடிப்பின் சிறப்பைக் காண
பக்கத்தில் அவன் அழைத்துக் கொண்ட தின்று

மன நோயால் வீழ்ந்தார்

பிறர் தாயைப் பண்பாட்டுக் குறைவாய்ப் பேசும்
பேதையர்கள் தம் தாயைப் பேசுகின்றார்
குறைப் பட்ட மனத்தாராய் மற்றவரைக்
கொடு மொழியால் திட்டுகின்றார் அந்தோபாவம்
நிறைவான மனம் கொண்டார் மற்றவரின்
நிலை உணர்வார் தம் பிழையின் தரம் உணர்வார்
அறைவார் போல் வார்த்தைகளை வீசிடுவார்
அய்யகோ மன நோயால் அன்றோ வீழ்ந்தார்

தமிழன்னை வேண்டி நிற்பாள்

பண்பாடு இல்லாத வார்த்தைகளைப்
பழகிடுவார் தமிழரென்றால் இல்லை இல்லை
கண் போலப் பண்பாட்டைப் போற்றுதற்கு
கனிவு மொழி வேண்டும் என்ற வள்ளுவனின்
தென் பாட்டுத் திருக்குறளைப் போற்றார் தம்மை
தீந் தமிழர் என்று சொன்னால் தமிழாம் அன்னை
புண் பட்டுப் போய் நிற்பாள் புலம்பிடுவாள்
புறங் கூறும் அவர் மரணம் வேண்டி நிற்பாள்

எங்கும் கிடைக்கும்

எனது படைப்புக்கள் அனைத்தும் சென்னையின் எல்லா புத்தக விற்பனைக் கடைகளிலும் கிடைக்கும்

சிலையே கூட

சிலை வைக்க வேண்டாமே நல்லவர்க்கு
சேறு அள்ளிப் பூசியவர் எல்லாம் வந்து
வலை வலையாய் மாலைகளைப் போடுகின்றார்
வாய் நிறைந்த பொய் வசனம் பேசுகின்றார்
அலை அலையாய்க் கூட்டங்கள் கூட்டுகின்றார்
அரி தார நாட கங்கள் நடத் துகின்றார்
பல வேடப் பாவியரின் கரங்கள் பட்டு
பதைபதைத்து நிற்கும் அந்தச் சிலையே கூட

காமராஜர் தேடி

எத்தனையோ பேர் பிறப்பார் இறந்தும் போவார்
இருப்பார்கள் சில பேரோ இறந்தே வாழ்வார்
மொத்தமான தமிழ்க் குலத்தார் நினைவில் என்றும்
முதல்வராக வாழ்ந்திருப் பார் காமராஜர்
சத்தியத்தை வாழ்க்கை யெனக் கொண்டிருந்த
சரித் திரத்தைத் தந்தவர் தான் காமராஜர்
எத்தனை நாள் அவர் நினைவில் வாழுகின்றோம்
இன்னும் ஒரு காமராஜர் தேடித் தேடி

மக்கள் வெள்ளம்

எனது உரை

மக்கள் வரிசையில் கணக்காயர் லோகநாதன் அய்யா அவர்களும் பெரியவர் ரத்தினம் செட்டியாரும்

திருப்பூர் மக்கள்

திருப்பூர் டவுன் ஹால் மைதானத்தில் நிரம்பி வழிந்த கூட்டம்

நான்

நானும் அணியினரும்

நான் தா.பா. சுப்பராயன்

எனது முன்னுரை

அண்ணன் தா.பாண்டியன் தோழர் கே.சுப்பராயன் பேராசிரியை ரேவதி கிருபாகரன் பேராசிரியை திருமதி க.சுப்புலெட்சுமி

பட்டிமன்றம் அணிகள் வள்ளுவம் காந்தீயம் மார்க்சியம்

வள்ளுவம் பேராசிரியர் வே.சங்கரநாராயணன் ந்ல்லாசிரியர் பே.சங்கரலிங்கம் காந்தீயம் பேராசிரியை திருமதி ரேவதி கிருபாகரன் பேராசிரியை திருமதி க.சுப்புலெட்சுமி மார்க்ஸீயம் அண்ணன் தோழர் தா.பாண்டியன் தோழர் திருப்பூர் கே.சுப்பராயன்

திருப்பூரில் பட்டிமன்றம்

ஏ.ஐ.டி.யு.சி. தொழிற்சங்கம் சார்பில் நடந்த பட்டிமன்றம் பொருள் மனித குலச் சிக்கலைத் தீர்ப்பதற்கு உதவுவது வள்ளுவமா காந்தீயமா மார்க்ஸீயமா

ஆக்டோபஸ் ஜெர்மனி

ஆக்டோபஸ் வெற்றி என்று சொன்னதென்று
ஆர்ப்பரித்து ஆடி நின்றார் ஜெர்மனியர்
போக்கொழியும் அரை இறுதி ஆட்டம் தன்னில்
பொறுப்பாக ஸ்பெயின் அணியே வெற்றி பெறும்
ஆக்டோபஸ் சொல்லியது அதுவே ஆச்சு
அலறுகின்றார் ஜெர்மனியர் ஆக்டோபஸ்ஸை
தாக்குங்கள் கொல்லுங்கள் என்று எல்லாம்
தட தடத்து ஆடுகின்றார் அந்தோ பாவம்

இறையும் வாழ்த்த (இளையராஜா)

யார் என்ன சொன்னா லும் என்னவாகும்
இளையராஜா இசைக்கெனவே பிறந்த ராஜா
ஊர் தோறும் அவர் இசையை உணர்ந்து போற்ற
உணராதார் உளறி நின்றால் விட்டுத் தள்ளும்
சீர் கொண்ட செந்தமிழாள் பெருமை கொண்டாள்
சிறப்பான இசை வேந்தைப் பெற்றதாலே
பார் உணர்ந்து நிற்கிறது அவர் இசையை
பாடி நிற்போம் அவர் புகழை இறையும் வாழ்த்த

சிவத் தமிழே

நல்லவனாய் வாழ வைத்த நாயகனே நன்றி
நாடோறும் புகழ் வழங்கும் நல்லவனே நன்றி
அல்லவரை அகற்றி வைத்த அன்புடையோய் நன்றி
அறிவானார் துணை தந்த அஞ்செழுத்தே நன்றி
பல் விதத்தில் நல் நண்பர் தந்தவனே நன்றி
பாப் புனைய பைந்தமிழைப் பரிசளித்தோய் நன்றி
செல்லும் வழி தனி லெங்கும் சிறப்பளித்தோய் நன்றி
சிவத்தமிழே தவத்தழகே வணங்கி நின்றேன் போற்றி

இளையராஜா என்றே

பின்னணி இசை யதுவோ படம்
பேசா இடங்களில் வசனங்கள் பேசிடும்
மெல்லிசைப் பாட லதோ நம்
மேனி முழுவதும் துளிர்த் திட வைத்திடும்
துள்ளிசைப் பாட லென்றால் விண்ணைத்
தொட்டிடும் அளவிற்குத் துள்ள வைக்கும்
எம்மிசை என் றாலே அது
இளைய ராஜா என்றே மலர்ந்து நிற்கும்

ஒரு கூட்டம் உண்டு

தேவநேயப் பாவாணர் என்னும் அந்தத்
தீந்தமிழார் தனைப் பற்றிப் பேச்சே இல்லை
ஆவலுற்றுச் சுவடிகளைத் தேடித் தேடி
அனைத்தையுமே கண்டு தந்த அய்யர் இல்லை
தேவாரத் திருமறைகள் திருவாய் மொழி
தேன் தமிழின் வள்ளலார் அருட்பா இல்லை
நாவாரப் புகழுவதற்கு மட்டும் அங்கே
நடிப்பிசைப்புப் புலவர் ஒரு கூட்டம் உண்டு

அடிமைகளாய்ப் பாடினாரே

பாரதியை நினைத்தாரா இல்லை இல்லை
பாவேந்தர் தனையே தான் போற்றினாரா
ஊரறிய காந்தி மகான் புகழைப் போற்றி
உயர்ந்து நின்ற நாமக்கல் போற்றினாரா
சீர் நிறைந்த கவிமணியைப் போற்றினாரா
செந்தமிழான் தமிழ் ஒளியைப் போற்றினாரா
பார் புகழும் இவரையெல்லாம் விட்டு விட்டு
பணிந்து வாழ்ந்து அடிமைகளாய்ப் பாடினாரே

தமிழைப் போல

கண்ணதாசன் பிறந்த நாள் தன்னிலே தான்
கனித் தமிழின் மாநாட்டைத் தொடங்கினார் காண்
எண்ணவில்லை கண்ணதாசப் பெருங் கவியை
எவரும் அவர் பெயர் கூடச் சொல்லவில்லை
மன்னவனைச் சொல்லி விட்டால் மாத்தமிழாள்
மயங்கிடுவாள் எனக் கருதி மறைத்திட்டாரோ
என்னவென்று புரிந்து கொண்ட நற்றமிழர்
எவரும் அங்கு செல்லவில்லை தமிழைப் போல