அவரைச் சொல்வார்

வள்ளுவர்க்குச் சிலையுண்டுக் கோட்டமுண்டு
வாய் திறந்தால் அவன் குறளே வருவதுண்டு
தெள்ளு தமிழ்த் தாயவளும் பெற்றெடுத்த
திசையனைத்தும் வென்றெடுத்த இசையின் மகன்
உள்ளு தொறும் உள்ளு தொறும் நமது நெஞ்சம்
உணர்த்தும் அவன் வழியொன்றே சிறந்ததென்று
எள்ளி நகையாடுகின்ற வாழ்க்கை ஒன்றை
எப்படித்தான் வாழுகின்றோம் மானமின்றி



உயிர் வாழ்க்கை என்பதுவே அன்பு கொண்டு
உலகத்து உயிரையெல்லாம் வாழ வைத்தல்
அயர்வின்றி அடுத்தவர்க்கு அன்பு செய்தல்
அடுத்தவரின் துன்பமதைத் தீர்த்து வைத்தல்
உயர்வான அவ்வாழ்க்கை வாழ்பவரே
உயிரோடு வாழ்வதற்குத் தகுதி கொண்டார்
பிறர் இங்கு உயிரோடு இருந்த போதும்
பிணவறையில் சவமென்றே குறளில் சொன்னார்


சவமாக வாழுகின்றோம் பணத்திற்காக
சதிச் செயல்கள் செய்கின்றோம் உறவுக்காக
அவமானம் கொள்வதில்லை அதனை விட்டு
அரியணையைக் காப்பதற்காய் நாசம் செய்வோம்
குல மானம் இனமானம் என்று பல
கூப்பாடு போடுகின்றோம் உண்மையின்றி
சிலையாகும் முன்னாலே கல்லாய் வாழ்ந்து
சிரிப்பாகச் சிரிப்பதற்காய் வாழுகின்றோம்


அரசியலென் றோர் களம் மக்களுக்காய்
அறிவுடையார் தனை அளிப்பார் பேணும் களம்
வரம் பெற்ற நல்லவர்கள் மக்களுக்காய்
வகை வகையாய் நல்லதுவே செய்யும் களம்
உரம் பெற்ற உயர்ந்தவர்கள் காணும் களம்
உண்மையதைச் சொத்தாகக் கொண்டார் களம்
தரமின்றிப் போனதிங்கு தரமேயில்லார்
தலைவர்களாய்ப் பெரியவர்களாய் ஆனதினால்


நல்லதையே நாடுபவர் கேடு கண்டால்
நாணமுற்று அதைக் கண்டு ஒதுங்குபவர்
வல்லமையே நேர்மையென்று போற்றுபவர்
வாய்மையொன்றே மனம் கொண்டு ஏத்துபவர்
அன்னவர்கள் தமிழ்நாட்டில் வாழ்ந்திருந்தார்
அன்புடைய மக்களிடம் இன்றும் வாழ்வார்
தென்னாட்டில் காமராசர் கக்கன் என்றும்
தெள்ளு தமிழ் ஜீவா என்றும் அவரைச் சொல்வார்