இராம கவிராயர்

பிள்ளையார் கோயிலுக்குப் போனார் கவிராயர்
பெற்ற கொடைப் பொருள் அனைத்தும் இழந்திட்டார் கோயிலிலே
உள்ளம் தமிழுள்ளம் கவியாக பொங்கிற்று
உரைக்கின்றார் அவரிடத்து குலமே திருடும் என்று
வள்ளியெனும் வேடர் குலப் பெண்ணை திருடியது
வடிவேலன் உன் தம்பி உன் மாமன் மாலவனோ
வெண்ணெய் திருடி வெகு காலம் குலப் புத்தி
விநாயகரே நீரும் முடிச்சவிழ்த்தீர் எந்தனிடம்

செய்யுள்

தம்பியோ பெண் திருடி தாயாருடன் பிறந்த
வம்பனோ நெய் திருடி மாயனாம் - அம்புவியில்
மூத்த பிள்ளையாரே முடிச்சவிழ்த்துக் கொண்டீரே
கோத்திரத்தி லுள்ள குணம்