அந்தோ அந்தோ

 என் மனைவி என் பிள்ளை என் குடும்பம்
  என்றெங்கும் வாழ்வாரின் மனத்தை அன்றே
  சின்னதொரு கடுகு எனச் செப்பி நின்றார்
  சீராகப் பாரதியின் தாசனாரும்
  மன்னவர்கள் அதையெல்லாம் மறந்தாராகி
  மக்களைத்தான் ஏய்க்கின்றார் தாசனாரின்
  வண்ணமிகு கவிதையெல்லாம் மேடை தோறும்
  வாய் கிழியச் சொல்லுகின்றார் அந்தோ அந்தோ