என்றோ எழுதியது

     நாயொன்று   புலம்பிக்  குரைத்தது  

          நல்ல  நடு நிசித்  தனிமையிலே

     தாயொடு  தந்தையும்  அண்ணனும்

          தம்பியும்  தகைமை சேர்  நண்பர்களும்

     வாயொடு  நெஞ்சின்  தொடர்பின்றி  என்மேல்

          வார்த்திட்ட  பாசங்களை

     காயமாய்க்  காயமாய்க்  காயமாய்க்   காயமாய்க்

          காய்த்திட்ட   நெஞ்சமதில்

     ஒயாமல்  போட்டு  நான்  ஆற்றிட எண்ணிய

          உன்மத்த  நிலை  நினைந்தேன்

     நாயொன்று  புலம்பிக்  குரைத்தது

           நல்ல   நடு நிசித் தனிமையிலே                

     ஒயாது  ஒயாது   ஒயாது   ஒயாது

          ஒயாது   குரைத்ததுவே