பழம் பாடல் புதுக்கவிதை கம்பன்

நீராடுகின்றார் பெண்கள் நெருங்கி தம் அன்பரோடு
போராட்டம் அல்ல நல்ல பூவாட்டம் ஆட்டம் ஆட்டம்
சீரான இசையே பேச்சாய் சிறப்புற வழங்கும் பெண்ணாள்
சிவந்த நல் இதழோ   பவளம் தாமரைசேர்ந்த ஒன்றாம்
கூரான வாளும் நல்ல குவளையும் சேர்ந்த கண்கள்
ஆருமே இல்லையென்னும் கரும்பெனும் இடையாம் அந்தச்
சீமாட்டி கேட்டாள் உள்ளம் சீராட்டும் காதலானை
நீராட்டுக்குள்ளே கம்பன் நீராட்டும் அழகுச்செய்தி


கயலெனக் கண்கள் கொண்டாள் கயல்களை நீரில் கண்டாள்
கண்களால் கொண்ட கொன்ற காதலன் தன்னைக் கேட்டாள்
புயலெனச் சொல்வீர் கண்ணைப் பூவென்றும் சொல்வீர் மீண்டும்
தயவில்லாக் கண்கள் என்றும் தாங்கியே நிற்பீர் இங்கோ
இயங்கிடும் குளத்தின் கண்கள் எப்போதும் ஓடி ஓடி
இளைப்பாறல் இன்றிச் சுற்றும் எழிலினைப் பாரும் என்றாள்
மயங்கிய பெண்ணாள் மீன்கள் குளங்களின் கண்கள் என்றாள்
மனம் போல ஓடும் கண்கள் என்றாங்கு மயங்கி நின்றாள்


கம்பன்
பண் உளர் பவளத் தொண்டை பங்கயம் பூத்தது அன்ன
வண்ண வாய் ,குவளை வாள் கண் மருங்கு இலாக் கரும்பின் அன்னார்
உள் நிறை கயலை நோக்கி ஓடு நீர்த் தடங்கட்கெல்லாம்
கண் உள ஆம் கொல் என்று கணவரை வினவுவாரும்