பழம் பாடல் கம்பன்

இடையது முறியும் என்றே இருக்கின்றார் எல்லாம் காண
இதழதன் சிவப்பில் ஊரார் இரத்தத்தின் துடிப்பு ஏற
படையெனும் மார்பும் நஞ்சின் வேலைப் போல் கண்கள் ரெண்டும்
தடையின்றி வளர்ந்த கூந்தல் தரையினைத் தழுவி நிற்க
குடிக்கின்றாள் பெண்ணாள் மதுக் கோப்பையைக் கையில் ஏந்தி
கோப்பைக்குள் தன்னைக் கண்டாள் கோபத்தின் உச்சி கண்டாள்
அடிப் போடி எச்சில் உண்ணும் பைத்தியம் அங்கே போய் நீ
அளவின்றிக் குடிக்கலாம் என்றவளையே விரட்டுகின்றாள்

கம்பன்

அச்ச நுண் மருங்குலாள் ஒர்
அணங்கு அனாள் அளக பந்தி
நச்சு வேல் கருங்கண் செவ்வாய்
நளிர் முகம் மதுவுள் தோன்ற
பிச்சி நீ என் செய்தாய் இப்
பெரு நறவு இருக்க, வாளா
எச்சிலை நுகர்தியோ என்று
எயிற்று அரும்பு இலங்க நக்காள்