சரியான தாய் தந்தை பெற்றெடுக்க
  சத்தியமே வாழ்க்கையெனக் கொண்டு நிற்க
  விரிகின்ற மனத்தாராய் வாழ்ந்து நிற்கும்
  வெற்றியெல்லாம் நல் வழியில் பெற்று நிற்கும்
  தெளிவான நல்லவரை நமைக் கொடுத்தும்
  தேர்ந்து கொள்ள வெண்டும் நல்ல நட்பாய் இங்கு



  பொருட்பால் நட்பாராய்தல் குறள் நான்கு

 குடிப் பிறந்து தன்கட் பழி நாணுவானைக்
 கொடுத்தும் கொளல் வேண்டும் நட்பு

இரட்டையர் பாடல்

கோயில்களில் அக்காலம் இறைவனுக்கு
  கொண்டு சென்று படைக்கின்ற உணவு எல்லாம்
  வாயிலிலே மண்டபத்தில் வந்து தங்கும்
  வழிப் போக்கர் தமக்கேதான் அளித்து நின்றார்
  பாவலர்கள் புலவர்களும் இரவு நேரம்
  பசியாற அங்கேதான் வந்து சேர்வார்
  கோவில் ஒன்றில் இரட்டையரும் வந்து சேர
  குருக்கள் கொண்டு சென்று விட்டார் உணவை முற்றும்


  பசித் துன்பம் போகவில்லை என்று சொல்லி
  பாடுகின்றார் இருவருமே ஆகா ஆகா
  வசிக்கின்றார் இறைவன் அந்தக் கோயிலிலே
  வகையாக அவரிடத்தில் கேட்டு நின்றார்
  பசி தீர நீர் மட்டும் சோறு உண்டு
  பரிதவிக்க விட்டீரே எம்மை மட்டும்
  நிசியிதிலே பசியோடு நிற்கின்றோமே
  நெற்றிக் கண் சிவனாரே நியாயம்தானா


  இரண்டடியில் ஒருவர் இந்தக் கேள்விகேட்க
  இறவனுக்காய் இன்னொருவர் பதிலைத் தந்தார்
  நிரந்தரமாய் நடக்கின்ற கேலிக் கூத்தை
  நினைந் துணர்ந்து சிரிக்கின்ற விதமாய்ச் சொன்னார்
  தினம் தினம்தான் சோறு வரும் முன்னால் வைப்பார்
  தேடி வைத்த சங்கதனை ஊதி நிற்பார்
  மனம் மகிழ முரசடிப்பார் கொட்டடிப்பார்
  மற்றபடி நானெங்கே சோறு கண்டேன்


  சேவை மனம் கொண்டார்கள் செய்து வைத்த
  சிறப்பெல்லாம் இவ்வாறே அன்று முதல்
  பாவமதாய் மாறி விட்ட பழியை யன்றோ
  பாட்டாலே உணர்த்தி நின்றார் இரண்டு பேரும்
  கோவிலுக்குள் இருக்கின்ற சிவனே தன்னை
  கூறு கெட்ட மூளி என்று சொல்ல வைத்தார்
  தாவி வரும் பாட்டதனின் அழகைப் பாரும்
  தமிழினத்தீர் கோயிலகளின் பெருமை போற்றும்


  தேங்கு புகழாங்கூர்ச் சிவனே அல்லாளியப்பா
  நாங்கள் பசித்திருக்கை ஞாயமோ - போங்காணும் 
  கூறுசங்கு தோல் முரசு கொட்டோசையல்லாமல்
  சோறு கண்ட மூளி யார் சொல்

இரட்டைப் புலவர்கள்

கண்ணில்லா ஒருவரும் காலில்லா ஒருவரும்
  வண்ணமயப் புலவராய் வாழ்ந்திருந்தார் அன்பாலே
  கண்ணில்லார் தோளினிலே காலில்லார் அமர்ந்து கொள்ள
  எண்ணமெல்லாம் கவிதைகளாய் யாத்திட்டார் இருவருமே
  முன் இரண்டடியை ஒருவர் மொழியழகாய்ப் பாடி நிற்க
  முத்தாய்ப்பாய் அடுத்தவரும் முடித்து வைப்பார் வெண்பாவை
  இன் தமிழின் புலவரினை இரட்டையர் என்றழைத்தார்கள்
  இல்லாத கண் கால்கள் மறந்தாராய் வாழ்ந்தார்கள்


  ஊனம் மறந்தவராய் ஒற்றுமையாய் வாழ்ந்தார்கள்
  ஊரூராய்ச் சென்று நன்கு தமிழ் மொழியை உணர்ந்தார்கள்
  ஞானம் நிறைந்தவராய் நற்றமிழை மொழிந்தார்கள்
  நலம் பயக்கும் நற் செய்தி நமக்களித்து மகிழ்ந்தார்கள்
  வானம் தொடும் புகழால் வண்டமிழால் வாழ்ந்தார்கள்
  வழி கண்டு ஊனமதை அன்பதனால் வென்றார்கள்
  நாமும் அவர் போலே நல்லவராய் வாழ்வோமே
  நம் மனத்தின் ஊனமதை நற்றமிழால் வெல்வோமே

எனையறியார்

 இசையாலே வென்று நின்ற ஒருவன் தன்னை
  எப்படியோ வீழ்த்தி விட எண்ணம் கொண்டோர்
  பசையற்ற மனத்தாராய் மேடை தோறும்
  பசப்புக்கள் பம்மாத்துச் செய்த நேரம்
  கசையடியால் மேடைகளில் அவர்கள் தம்மை
  கலங்க வைத்த கண்ணனிவன் ஊர் அறியும்
  திசை தோறும்திசை தோறும் அவர்கள் தம்மை
  திணற வைத்தான் கண்ணன் இவன் உணர்ந்தார் உண்டு


  வேண்டும் என்றே குறை கூறும் எண்ணம் கொண்டார்
  விபரங்கள் கேட்காமல் பேசி நின்றால்
  நான் என்ன செய்து விட இயலும் இந்த
  நாடெங்கும் இசை ஞானி தனக்காய்ச் செய்த
  போர் அறியார் பேசுகின்றார் அறியாராகிப்
  பொறுப்பின்றி சாதி கூறித் திட்டுகின்றார்
  ஊர் அறியும் தமிழர்களூம் நன்கறிவார்
  ஒரு போதும் நான் கொள்ளேன் சாதி என்று

  கக்கன் என்ற பேராரை இந்த நாட்டின்
  கண்மணியாய் வாழ்ந்தாரை அன்றும் இன்றும்
  தக்க விதம் மேடைகளில் அவர் தம் நேர்மைச்  
  சரித்திரத்தைச் சொல்வானை கண்ணன் தன்னை
  மக்களூக்குள் இருக்கின்ற சாதியெனும்
  மடமையினை எதிர்த்து நிற்கும் வீரன் தன்னை
  எக்கணமும் குறைத்து விட எண்ணம்கொண்டார்
  எனையறியார் தமிழகத்தார் நிலை அறியார்

  அம்பேத்கர் என்ற ஒரு நேர்மையாளர்
  அவனியெல்லாம் போற்றுகின்ற போர்க்குணத்தார்
  தம்போக்கில் அவர்க்கு ஒரு சிலையை வைத்தார்
  தாம்பிரபரணிக்கரையாம் நெல்லை தன்னில்
  தம் பிடித்து மாலை போட வேண்டும் நிலை
  தனைக்கண்டு ஒரிரவில் ஏணி செய்து
  அம்பேத்கர் சிலை தனிலே வைத்தேன் என் பேர்
  அங்கில்லை மரியாதை நிமித்தமாக

அறியாப் பேச்சு

 பல்லாண்டு காலமாய் ஒடுக்கப் பட்டோர்
  பலவிதமாய் வாழ்வின்றித் தடுக்கப்பட்டோர்
  கல்லாதாராய் அவரைக் கட்டி வைத்து
  கவலைகளில் அவர் தள்ளி வாழ்ந்திருந்த
  பொல்லாரைத் தீயவரை புறத்தில் தள்ளி
  பொறுப்பாக அவர் வாழ வழிகள் செய்து
  நல்லார்கள் மிகச் சிறப்பாய்த் தந்து நின்ற
  நலமான ஒதுக்கீடு உரியவராம்

  எல்லார்க்கும் போகிறதா என்று கேட்டால்
  இல்லை என்ற பதிலேதான் எங்கும் கேட்கும்
  வல்லார்கள் சாதியினை மாற்றித் தந்து
  வகை செய்வார் மற்றவரை ஏய்த்து நிற்பார்
  சொன்னேன் நான் பணம் கொண்டு இந்த விதம்
  சோடிப்பு வேலை செய்வோர்க்கு உதவி நிற்பார்
  மண்ணாள வந்தோரும் அரசு தன்னில்
  மணமாக பொறுப்பில் உள்ள வேலையாரும்

  சொன்ன விதம் புரியார்க்கு என்ன செய்வேன்
  சொல்லும் மனம் எந்தன் மனம் நல்ல மனம்
  கன்னலெனும் தமிழினிலே வள்ளுவனைக்
  கற்று நின்ற என் மனத்தை நானறிவேன்
  மின்னுகின்ற உண்மையினை விரும்பி நிற்கும்
  மென் மனத்தான் என்னை எந்தன் ஊரறியும்
  என்னைப் பற்றி அறியாதோர் பேசி நின்றால்
  என்ன செய்வேன் அவர் பேச்சு அறியாப் பேச்சு

எது அழகு அவ்வை

அழகென்றால் என்ன என்று சோழன் கேட்டான்
  அவ்வையவர் சொன்ன பதில் அழகைப் பார்ப்போம்
  பழகி விட்ட கணவனுடன் அன்பு செய்து
  பனிமொழியாள் பெறுவதுவும் கொடுப்பதுவுமாய்
  இளகி நின்று இன்பங்கள் பெற்று வாழ
  எழில் அழகு அவளுக்குக் கூடும் என்றார்
  உளம் ஒன்றிக் கொள்கின்ற காம வாழ்க்கை
  உயர்வதனால் பெண்களுக்கு அழகு என்றார்

  ஊர்வாழ உலகத்தார் உவந்து வாழ
  உண்ணாமல் அவருக்காய் நோன்பிருந்து
  சீரான உண்மைக்காய் என்றும் எங்கும்
  சிறந்தோங்கும் உண்ணாதார் உடல் அழகு
  யார் யாரென்றாலும் வந்தார்க்கெல்லாம்
  எப்போதும் உதவி நின்று வறியரானோர்
  பார்ப்பதற்கு மிக அழகு போரில் மார்பில்
  படைக்கலமாம் வேல் வாங்கி மடிந்தார்க்கெல்லாம்

  ஊர் நடுவே நட்ட நடுகல் அழகு
  உலகத்தார்க் குணர்வதற்காய் அவ்வை சொன்னார்
  பேர் பெற்று வாழுகின்றீர் தமிழினத்தீர்
  பேரழகு எதுவென்று அவ்வை சொன்ன
  சீர் உணர்ந்து வாழ்ந்திடுவீர் மேலும் மேலும்
  சீரான தமிழழகைப் போற்றி நிற்பீர்
  கார் மழையாய் அனைவருக்கும் நன்மை செய்வீர்
  கனித்தமிழின் வழிவந்த காரணத்தால்

  செய்யுள்

  சுரதந்தனில் இளைத்த தோகை சுகிர்த  
  விரதந்தனில் இளைத்த மேனி - நிரதம்
  கொடுத்திளைத்த தாதா கொடுஞ்சமரிற் பட்ட
  வடுத்துளைத்த கல் லபிராமம்

வாழ்த்துகின்றேன்

  தொடர்ந்து பல நிகழ்வு ஆதலினால் எழுதவில்லை
  துய்ய மன அன்பருக்கு எந்தன் நிலை சொல்லி நின்றேன்
  வடம் கொள் தேர் போல வலம் வரும் நம் தமிழன்னை
  வாய்ப்பளிக்க நாளை முதல் எழுதிடுவேன் மீண்டும் நான்
  திடம் கொண்ட நெஞ்சத்தீர் உம்மை வணங்குகின்றேன்
  தீந்தமிழாள் தன்னாலே உறவான பெரு மனத்தீர்
  புடம் போட்ட நற்றமிழை பாக்களிலே வழங்கிடுவேன்
  போற்றி நிற்பீர் போற்றி நிற்பீர் உம்மை நான் வாழ்த்துகின்றேன்

வெல்வேன் நானும்

 செய்கின்ற உண்மை அன்பைத் தெரிந்து கொள்ளாச்
  சிறு மனத்தார் இன்னும்தான் இருக்கின்றாரே
  பொய்யாகப் பழகுகின்றார் என்ற போதும்
  பொறுத்தன்பு செய்து நிற்பேன் மீண்டும் மீண்டும்
  அய்யா என்றழைக்கின்றார் மனத்திற்குள்ளே
  அழுக்காறு நூறு வகை அய்யோ அய்யோ
  உய்வாரா இவரெல்லாம் உண்மை அன்பை
  உணர்வாரா ஒரு நாளும் மாட்டார் போலும்

  
  அன்பு செய்தல் ஒன்றேதான் உயிர் வாழ்க்கைக்கு
  அர்த்தம் என்று சொல்லி நின்றார் வள்ளுவரும்
  அன்பு செய்வார் ஏமாளி என்று அன்றோ
  அனேகம் பேர் கருதுகின்றார் பூவுலகில்
  தெம்பளிக்கும் அன்பதனைச் செய்தல் தன்னை
  திருவற்றார் இவருக்காய் நிறுத்த மாட்டேன்
  அன்பு செய்வேன் அன்பு செய்வேன் மீண்டும் மீண்டும்
  அன்பு செய்தே வாழ்ந்திருப்பேன் வெல்வேன் நானும்

குறட் கருத்து

 போர்க்களத்தில் பகைக் குலத்தார் கண்டாலே அஞ்ச வைக்கும்
  பொரு தடக்கை தடந்தோள்கள் பொலி மார்பு கொண்டு நின்று
  ஆர்க்கின்ற பெரு வீரன் அணையில்லா வெற்றி கொண்டான்
  நீர்த்துப் போய் நிற்கின்றான் நெஞ்சிழந்து வேர்க்கின்றான்
  பார்த்தானாம் பாவையவள் பால் பிறையின் நெற்றியினை
  படீரென்று உடைந்ததுவாம் பாவியவன் பீடெல்லாம்
  வார்க்கின்றார் வள்ளுவராம் வாழ வைக்கும் பேராசான்
  வகையாகக் காமத்துப் பாலதனில் சுவையாக

  குறள்

  ஒண்ணுதற் கோஓ உடைந்ததே ஞாட்பினுள்
  நண்ணாரும் உட்குமென் பீடு

பழம்பாடல் அவ்வை

மானம் ஒழிந்து விடும் மா பெரிய குலம் ஒழியும்
  காணுகின்றார் வணங்கி நிற்கும் கல்வி அது ஒடி விடும்
  வான் போற்றும் வள்ளற் குணம் தானாய் மறைந்து விடும்
  வளர்ந்தெங்கும் வழி காட்டும் அறிவுடைமை வீழ்ந்து படும்
  தானம் கொடுக்கின்ற தன்மையது ஒழிந்து விடும்
  தவமாய்த் தவமிருப்பார் தவமதுவும் கலைந்து விடும்
  பேணும் முயற்சியதும் பின்னடையும் தாளாண்மைப்
  பெருமை அது ஒழியும் அங்கே பசியென்று வந்து விட்டால்


  தேனே மலரே என் தீஞ்சுவையே என்றெல்லாம்
  வானைத்தொடுகின்ற வகையினிலே கொஞ்சி நிற்கும்
  கானம் மறையும் விளை காமம் அது மறையும்
  கண்மணியார் எண்ணமெல்லாம் காணமல் போய் ஒழியும்
  வானமழையாலே வளருகின்ற பயிர்க் குலங்கள்
  வயிற்றுப் பசி தீர்க்க வரவில்லையென்று சொன்னால்
  நானில்லை நீரில்லை இப்பத்தும் பறந்து விடும்
  நானிலத்தீர் பசி நடத்தும் நாடகத்தில் நாம் இழிவோம்

  செய்யுள்

  மானம் குலம் கல்வி வண்மை அறிவுடைமை
  தானம் தவம் முயற்சி தாளாண்மை - தேனின்
  கசிவு வந்த சொல்ல்லியர் மேல் காமுறுதல் பத்தும்
  பசி வந்திடப் பறந்து போம்

கோபமெல்லாம் வேகமாக

 செஞ் சீனம் ஜப்பான் கொரியா ரஷியா 
  ஜெர்மனி மேலும் சில நாடுகளே
  தஞ்சம் என்று கறுப்பினத்தை நாடி இன்று
  தங்கங்கள் குவிக்கவில்லை போட்டியிலே
  வஞ்சகர்கள் தம் நாட்டில் அவர்களையே
  வதை செய்து வாழ்வொழித்த நாட்டிற்கெல்லாம்
  கொஞ்சமல்ல தங்கங்கள் குவிப்ப தெல்லாம்
  குன்றாத மனம் கொண்ட கறுப்பினமே

  பசித் துன்பம் ஒழியாத கறுப்பர் நாட்டார்
  பாய்ந்து ஒடி தங்கங்கள் பெறுகையிலே
  வசிப்பதற்கு வழியின்றி வறுமைத் துன்பம்
  வாட்டையிலும் வெல்லுகின்ற அவரைப் பார்த்தால்
  கசியவில்லை கண்ணிரண்டும் கண்ணீரையே
  கார் மழையாய்ப் பொழிகின்றது அவ்வினத்தின்
  பசியதனைத் தீர்க்காத இறைவன் மீது
  பாய்கிறது கோபமெல்லாம் வேகமாக
  
  

குறட் கருத்து

 செல்வம் வருகையிலே சிரித்து மகிழ்ந்ததனை
  சேர்த்து வைப்போம் என்கின்ற சிந்தனையே இல்லாமல்
  வள்ளல் மனத்தோடு வாழ்ந்து பழகியவர்
  வந்த செல்வமதன் மீது பற்று வைக்கா நேர்மையவர்
  கள்ளத் துன்பமதைக் கணக்கெடுக்க மாட்டாரே
  கண் கலங்கி அழுதழுது காயப் பட மாட்டாரே
  உள்ளத்து உணர்ந்தார்க்கு செல்வமது ஒன்றுமில்லை
  உணர்ந்ததனால் துன்பமதும் ஒன்றுமில்லை அவர்களுக்கு

  குறள்

  அற்றேமென்று அல்லற் படுபவோ பெற்றேமென்று
  ஒம்புதல் தேற்றாதவர்

பழம்பாடல் அவ்வை

 பெற்றெடுத்துப் பாலூட்டி வளர்த்த தாயை
  பெருமை பெறும் கல்வி தந்த தந்தை தன்னை
  உற்றவளாய் உடல் சேர்த்து இன்பம் தந்து
  உயிர் காத்துச் சூலுற்று குழந்தை ஈன்ற
  நற்றவமாய் வந்திட்ட மனைவி தன்னை
  நலமாகப் பெற்றிட்ட பிள்ளைகளை
  உற்றவரை ஊராரை தன்னை நாடி
  ஒடி வந்து சரணமென நின்றார் தம்மை


  கற்றவரை நல்லவரை எவரெனினும்
  காப்பாற்றி உதவாமல் செல்வம் சேர்த்து
  பொற் பெட்டி தனில் பூட்டி வாழ்வார் தம்மை
  போட்டு நல்ல ரத்தம் வர தாக்குவார்க்கே
  அச் செல்வம் சொந்தம் எனப் போயே சேரும்
  அதுவேதான் அச் செல்வம் பெறும் பெருமை
  நிச்சயமாய் உணர்க இதை மானிடரே
  நிலையில்லாச் செல்வமதை கொடுத்து வாழ்வீர்

  செய்யுள்

  பெற்றார் பிறந்தார் பிறந்தார் பெரு நாட்டார் பேருலகில்
  உற்றார் உகந்தார் உகந்தார் என் வேண்டார் - மற்றோர் 
  இரணம் கொடுத்தால் இடுவர் : இடாரே
  சரணம் கொடுத்தாலும் தான்

வெல்ல வைக்கும்

 எத்தொழிலும் சேவைக்காய் உள்ளதுதான்
  என்றும் அதை உணர்ந் துழைப்பீர் நண்பர்களே
  கைத்தொழிலோ மெய்த் தொழிலோ இல்லை இந்த
  ககனத்தை வென்றெடுக்கும் அறிவியலோ
  செய்கின்ற தொழில் எதுவாய் இருந்த போதும்
  சேவையெனக் கருதி அதைச் செய்தல் வேண்டும்
  பொய்யின்றிச் செய்கின்ற தொழிலே உம்மைப்
  பொறுப்பாக்கி மென் மேலும் வெல்ல வைக்கும்

குறட் கருத்து

சூதாலே அனைவரையும் ஏய்த்து ஏய்த்து
  சொந்தங்கள் பந்தங்கள் தம்மை ஒய்த்து
  தோதாக கொள்ளைகளால் பணத்தைச் சேர்த்து
  துடிக்க வைத்து அனைவரையும் துவள வைத்து
  மேதாவி போல் வாழ நினைப்பவரே
  மேன்மையற்ற அறம் துறந்த அந்தச் செல்வம்
  ஏதாகும் பச்சைமண் கலத்துள் விட்ட 
  ஏரியதன் நீராகும் இரண்டும் போகும்


  குறள்

  சலத்தால் பொருள் செய்தே மார்த்தல் பசுமட்
  கலத்துள் நீர் பெய்திரீஇ யற்று

பழம்பாஅடல் அவ்வை புறநானூறு

  ஊர்ச் சிறு குளத்தில் யானை குளிக்கும்
  உள்ளூர்ச் சிறுவர் ஒடி வந்ததனின்
  பார்க்க அழகாம் தந்தம் தன்னை
  பள பளவென்றே கழுவித் துடைப்பர்
  ஆர்க்கும் யானை அமைதியாக
  அவர்கள் அன்பில் இன்பம்கொள்ளும்
  கேட்கும் எம்மை அது போல் தானே
  கேளிராக்கி இன்பம் கொள்வாய்


  புலவர் எமக்கு அன்பாய் இருப்பாய்
  பொங்கு போரில் உன்னைக் கண்டால்
  கலக்கி எதிரி உயிரை குடித்துக்
  காலனாகி அனைத்தும் முடிப்பாய்
  இலக்கு வைத்து களத்தில் அழிக்கும்
  எமனாய் யானை வருதல் போல
  உனக்கு நீதான் அதியமானே
  உவமையாவாய் வெல்க வெல்க

  புறநானூறு

  ஊர்க்குறு மாக்கள் வெண்கோடு கழாஅலின்
  நீர்த்துறை படியும் பெருங்களிறு போல
  இனிமை பெரும எம்க்கே மற்றதன்
  துன்னரும் கடாஅம் போல
  இன்னாய் பெரும நின் ஒன்னாதோர்க்கே
   

இறைவனவன்

  கொள்ளைகளை அடிக்கின்றார் அப்பணத்தில்
  கோயில்களில் பூசனைகள் பலவும் செய்வார்
  கள்ளர் இவர் செயலெல்லாம் ஊரறியும்  
  கடவுளரும் அறியாரா மூட மாந்தர்
  நல்லவர்க்கு முன்னாலே கோயில்களில்
  நடக்கின்ற மரியாதை இவர்களுக்கே
  சொல்வதிலே பயனில்லை இந்த நாட்டில்
  சோதனைகள் ஒழிக்க வேண்டும் இறைவனவன்

அழுகின்றாரே

  பணம் சேர்த்து வைத்துள்ளார் என்பதற்காய்
  பல்லிளித்துக் கைகட்டி கால்கள் பற்றி
  குணம் விட்டுக் குலம்விட்டு மானம் விட்டு
  குப்பையெனும் அப்பணத்தைப் பெற்றுக் கொண்டு
  தினம் தோறும் ஊர் சிரிக்க வாழும் மாந்தர்
  திருடரது துணையானார் எனத் தெரிந்து
  மனம் சிறந்து வாழுகின்ற தூயரவர்
  மானமற்ற அவருக்காய் அழுகின்றாரே

மகிழ்ச்சி கொள்வான்

 ஆடுகின்றார் பாடுகின்றார் சாடுகின்றார்
  அனைத்தும் அவர் கைகளிலே இருப்பதாக
  கூடுகின்றார் அவர் தம்மைச் சுற்றி ஒரு
  கூட்டம் அவர் தமை வாழ்த்தி ஒழிப்பதற்காய்
  நாடுகின்றார் தன்னலத்தார் கூட்டமாக
  நாடொழிந்து தான் வாழ வேண்டுமென்று
  வீடு பெற மாட்டார் இவர் வீழும் போது
  வேதனைகள் தீர்ந்து ஏழை மகிழ்ச்சி கொள்வான்

அழிந்து போவீர்

  எத்தனையோ சொன்னாலும் கேட்கின்றாரா
  எப்பொழுதும் தவறுகளே செய்யும் மாந்தர்
  வித்தகமாய்க் கருதுகின்றார் தன்னுடைய
  விஷச் செயல்கள் அத்தனையும் வெட்கமின்றி
  பத்திரமாய் வாழுவதாய் எண்ணுகின்றார்
  பணம் சொத்து சேர்த்து விட்ட காரணத்தால்
  செத்தொழியும் வரை துன்பம் வந்து சேரும்
  செத்த பின்னர் அவர் குடும்பம் சீரழியும்

  எத்தனை பேர் அழுகையிலே வந்த செல்வம்
  எப்படி நீர் நிம்மதியினைக் கொண்டு வாழ்வீர்
  முத்தமிழின் மூத்தவராம் வள்ளுவரும்
  முறையற்றார் வீழும் வழி சொல்லிச் சென்றார்
  கற்றது போல் நடிக்கின்றீர் கவிதை சொல்வீர்
  கவலைகளுக் காளானோர் கண்ணீர் உந்தன்
  பொற்குவையைச் செல்வத்தை குடும்பம் தன்னை
  பொல பொலவென் றுதிர்த்து விடும் அழிந்து போவீர்

குறட் கருத்து

நல்லவரைப் பெரியாரைத் துணையாய்க் கொண்டு
  நடப்பவர்க்குத் துன்பங்கள் வந்த போதும்
  வல்லவராய் அதை மாற்ற வழிகள் சொல்லி
  வகைப்படுத்தி தொகைப்படுத்தி வாழ வைப்பார்
  அல்லவராய் அவர் தம்மை விட்டு விட்டால்
  ஆயிரம் பேர் பகையை விடத் தீமை அது
  நல்லவரைப் பெரியவரைத் துணையாய்க் கொள்ளல்
  நலம் பயக்கும் வலிமை தரும் உணர்வீர் நன்கு

  குறள்

  உற்ற நோய் நீக்கி உறாஅமை முற்காக்கும்
  பெற்றியார்ப் பேணிக் கொளல்

  பல்லார் பகை கொளலின் பத்தடுத்த தீமைத்தே
  நல்லார் தொடர் கை விடல்

  தம்மிற் பெரியார் தமரா ஒழுகுதல்
  வன்மையுளெல்லாம் தலை

பழம் பாடல் அவ்வை

 இழிதொழில்கள் எத்தனையோ செய்திட்டாலும்
  இன்னல்களைச் செய்வதிலே மகிழ்வுற்றாலும்
  பழி எதற்கும் அஞ்சாத துன்பங்களை
  பண்புடையோர் தனை நோக்கி அனுப்பிட்டாலும்
  வழிவழியாய் உதவுகின்ற பண்பதனை
  வதை செய்து நிற்பார்க்கும் செய்தருளல்
  பழிக்கஞ்சும் பண்பாளர் பெருமையாகும்
  பார் விட்டு மறையும் வரை உதவி நிற்பார்


  கனி தந்து நிழல்தந்து காலம் தோறும்
  காப்பாற்றி நிற்கின்ற மரம் அதுவும்
  பனியதுவோ மழையதுவோ வெயிலதுவோ
  பல காலம் அவையெல்லாம் தாங்கி நன்கு
  கனிவோடு உதவ அவை தன்னை வெட்டி
  கருணையின்றி நடந்தார்க்கும் நிழலே தரும்
  தனை முழுதும் வீழ்த்தும் வரை நிழலே தரும்
  தண்ணிழலின் மரம் போன்றோர் பெரியார் இங்கு

  செய்யுள்

  சாந்தனையும் தீயனவே செய்திடினும் தாம் அவரை
  ஆந்தனையும் காப்பர் அறிவுடையோர் - மாந்தர்
  குறைக்கும் தனையும் குளிர் நிழலைத் தந்து
  மறைக்குமாம் கண்டீர் மரம்

வாழ்ந்திருப்பார்

  பணமொன்றே வாழ்க்கையெனப் பாடுகின்றார்
  பகட்டான ஆட்டமதே நாடுகின்றார்
  குணம் கொண்ட ஏழையரைக் கண்ட போதோ
  கும்மாளம் போடுகின்றார் நாணமின்றி
  தனை உணர மாட்டாராய் தலை நிமிர்த்தி
  தான் என்ற ஆணவங்கள் காட்டுகின்றார்
  பணம் இழந்து நின்றிட்டால் மனைவி கூட
  பகையாகிப் போவாள் என்றுணர மாட்டார்

  குணம் நிறைந்து வாழ்ந்தார் தாம் இன்றும் இங்கே
  குலமாகி அனைவருக்கும் குருவேயானார்
  மணம் என்றால் அவர் வாழ்வே வாழ்வு என்று
  மதிக்கின்றார் உலகத்தார் வணங்கி நின்றார்
  நிணம் தசை நார் கொண்ட இந்த உடலுக்குள்ளே
  நிற்கின்ற உயிர் அதுவும் போன பின்னர்
  பணம் படைத்தார் காணாமல் போய் விடுவார்
  பலர் போற்றக் குணம் கொண்டார் வாழ்ந்திருப்பார்

குறட் கருத்து

 ஏதேனும் ஒரு செய்தி இவரிடத்தில் கிடைத்திட்டால்
  எல்லோர்க்கும் அதைச் சொல்லி இன்பமதை அடைவார்கள்
  சூதாக வாழ்வார்கள் நல்லவர்கள் வாழ்வதனை
  சுகமதனைப் பார்த்தாலோ அவர் குறித்து இகழ்வார்கள்
  தோதாக பார்ப்பதற்கு மனிதரைப் போல் இருப்பார்கள்
  தொழில் எங்கும் நடிப்பதுவே அச்சம் இவர் குலச்சொத்து
  வேதனைகள் வரும் போது தங்களையே விற்றிடுவார்
  வெட்கம் மானம் சூடு இவர் விட்டு விட்ட நற் குணங்கள்

  குறள்
 அறை பறைஅன்னர் கயவர்தாம் கேட்ட
 மறைபிறர்க்கு உய்த்து உரைகாலான்

 உடுப்பதுவும் உண்பதுவும் காணின் பிறர்மேல்
 வடுக்காண வற்றாகும் கீழ்

 மக்களே போல்வர்கயவர்; அவர் அன்ன
 ஒப்பாரில் யாம் கண்டது இல்

 அச்சமே கீழ்களது ஆசாரம்;எச்சம்
 அவாஉண்டேல் உண்டாம் சிறிது

 எற்றிற்கு உரியார் கயவரொன்று உற்றக்கல்
 விற்றற்கு உரியர் விரைந்து

பழம் பாடல் அவ்வை

  அள்ளிக் கொடுத்தலிலே அளவற்ற இன்பம் கொள்வான்
  அவனுக்குப் பொன்னதுவும் துரும்பேதான் கொடை உணர்வால்
  துள்ளிப் படையெதிர்க்கும் வீரனுக்கு மரணமது
  துரும்பேதான் துரும்பேதான் துச்சமென நினைப்பானே
  கல்வி தனைக் கற்று கண்ணோட்டம் கொண்டோர்க்கு
  காமமதும் மங்கையரும் துரும்பில் துரும் பாகும்
  இல்லம் துறந்திருக்கும் ஏற்றமிகு துறவியர்க்கு
  ஏறு போல் ஆண்டிருக்கும் மன்னவரும் துரும்பேதான்

  செய்யுள்

  போந்த வுதாரனுக்குப் பொன் துரும்பு சூரனுக்குச்
  சேர்ந்த மரணஞ் சிறு துரும்பு - ஆய்ந்த
  அறிவோர்க்கு நாரி யருந் துரும்பா மில்லத்
  துறவோர்க்கு வேந்தன் துரும்பு

தமிழர் நாட்டீர்

 பெண்களினை இழிப்பதுவும் பழிப்பதுவும்
  பெருமையுடன் செய்கின்றார் ஏடு தோறும்
  கண்களவர் என்பதனை உணர்ந்திருந்தும்
  கவலையின்றி எழுதுகின்றார் வெட்கமின்றி
  உண்மை நிலை உணராதார் உடல்கள் பற்றி
  ஒரு நூறு பல நூறாய் எழுதுகின்றார்
  தன் வீட்டில் உள்ள பெண்கள் இதனைக் கண்டால்
  தனை மதியார் என்றுணர மாட்டாராகி


  கற்பிழந்தார் பெண்ணென்றால் அங்கேயொரு
  கருத்திழந்த ஆண்மகனால் என்று சொன்னார்
  சொற்பொலிவால் கவிதைகளால் நம்மை இன்றும்
  சூழ்ந்திருக்கும் அமர கவி பாரதியும்
  வெற்றுரைகள் பேசி நின்றார் வீணர்களும்
  விழியழகு மாதரினை இகழ்ந்து நின்றார்
  கற்றவரா இல்லை இவர் படித்தவர்கள்
  கல்வி நன்கு அறியாத ஈனர்கள் காண்-


  எப்போதும் பெண்களையே பற்றிப் பேச்சு
  எவ்விடத்தும் அவர் படமே வணிகமாச்சு
  தப்பாக வாழுகின்ற ஆண்கள் தம்மை
  தலைவர் என்று வணங்குகின்ற கீழாம் சூழ்ச்சி
  அப்பா இவர் தம்மின் அசிங்கமெல்லாம்
  அன்னை தமிழ் ஒரு நாளும் பொறுக்க மாட்டாள்
  எப்பாடு பட்டேனும் இந்த நிலை
  இல்லாமல் ஒழித்திடுவோம் தமிழர் நாட்டீர்

குறட் கருத்து நட்பு

 தவறான வழிகளிலே சென்றழிந்து
  தடுமாறி வீழ்வாரைத் தான் தடுத்து
  அவமான உண்மை நிலை எடுத் துரைத்து
  அறமான நல்வழியில் அழைத்துச் சென்று
  நலமாக வாழ்கையிலே துன்பம் வந்தால்
  நண்பருடன் அத்துன்பம் பகிர்ந்து கொள்ளல்
  குலமான நண்பர்களின் குணமேயாகும்
  கொண்ட அந்த நட்பேதான் உண்மையாகும்

  குறள்

  அழிவின் அவைநீக்கி ஆறு உய்த்து அழிவின்கண்
  அல்லல் உழப்பதாம் நட்பு
  

பழம் பாடல் அவ்வை

  பூக்காது காய்த்துப் பழம் நல்கும் பலா மரம் போல்
  புகலாமல் தானாக உதவி நிற்பர் பெரியரவர்
  பூத்துப் பின் காய்த்துப் பழம் நல்கும் மாமரம் போல்
  புகன்றுதவி செய்வதனைச் சொல்லி நிற்பர் சிறியரவர்
  பூத்தும் காய்த்துக் கனி நல்கா பாதிரி போல்
  புல்லர்களாம் கயவர்களும் பூமியிலே வாழ்ந்திருப்பார்
  காத்து மக்களையே கனிவாகக் காப்பாற்றும்
  கண்வேலா இவ்வுண்மை கண்டு கொண்டு ஆண்டிடுக


  செய்யுள்
  சொல்லாமலே பெரியர் சொல்லிச் சிறியர் செய்வர்
  சொல்லியும் செய்யார் கயவரே - நல்ல
  குலாமாலை வேற்கண்ணாய் கூறுவமை நாடிற்
  பலா மாவைப் பாதிரியைப் பார்

முனிரத்தினம் கல்லூரி விழா

தேர்ந்து வாழும்

 உடல் உண்டு பெண்களுக்கும் உணர்ச்சி உண்டு
  உணராதார் வாழ்வில் எல்லாம் துன்பம் உண்டு
  மலர் போன்ற அவர் தம்மை நுகர்ந்து வாழும்
  மனிதர்களின் வாழ்வில் எல்லாம் இன்பம் உண்டு
  கடல் போன்ற காமமதில் மூழ்கி மூழ்கிக்
  களித்தார்கள் நோயின்றி வாழ்வதுண்டு
  உடல் கொண்ட உயிரதனை மகிழச் செய்வீர்
  உடல் தனக்குச் சுகங்கள் தந்து உயர்ந்து வாழ்வீர்


  இடம் பொருள் என்றேதேதோ சொல்லிடுவார்
  இயலாதார் அவர் பேச்சைத் தூரத் தள்ளும்
  உடம்பதற்கு உற்சாகம் இல்லையென்றால்
  உயிர் வாழ்க்கை சிறக்காது உணர்ந்து வெல்லும்
  கடமைக்காய் உறவென்று கொள்ளாராகி
  களிப்பிற்காய் சிலிர்ப்பிற்காய் உறவைப் போற்றும்
  திடம் கொண்ட உடலோடு தெளிந்த வாழ்வும்
  தீந் தமிழின் சுவை எல்லாம் தேர்ந்து வாழும்

குறட் கருத்து

 ஏழையரைக் கருதாமல் அவர்கள் கொண்ட
  ஏக்கங்கள் உணராமல் ஆட்சி செய்வோர்
  நாளையதை எண்ணாமல் தங்கள் ஆட்சி
  நடக்க வேண்டும் என்று மட்டும் எண்ணம் கொண்டோர்
  கோழைகளை கற்றறிய மாட்டார் தன்னை
  கூட்டாக வைத்திருப்பார் அவர்தம் ஆட்சி
  பீழை அது மண்ணுக்குச் சுமையே ஆகும்
  பெருஞ்சுமையாய் நிலத்திற்கு துன்பம் தரும்


  குறள்

 கல்லார்ப் பிணிக்கும் கடுங்கோல்; அது அல்லது
  இல்லை நிலக்குப் பொறை

கெட்டு விடும அவ்வை பழம் பாடல்

 எதுவெல்லாம் கெட்டு விடும் என்று ஒரு
  எளிதான பட்டியலை நமக்கு அன்று  
  முது பெரிய தமிழ்க்கிழவி அவ்வை தந்தாள் 
  முறையாக நாம் அறிவோம் அதனை நன்கு
  விதி வழியாய் நாட்டை ஆளும் மன்னவனும் 
  வீணான கொடுமை மிக்க வழியி லெல்லாம்
  சதி புரிந்து வரி விதித்து மக்களையே
  சங்கடத்தில் ஆழ்த்தி நின்றால் அவன் கெடுவான்

  உதவி என்று கையேந்தி வந்து நிற்பான்
  உதவி பெற்ற பின்னாலே அதனை நன்றாய்
  மனதில் கொண்டு அதனாலே மகிழ்ச்சி கொண்டு
  மனம் நிறைந்து பாராட்டவில்லை என்றால்
  இது என்ன உதவி பெரும் உதவி என்று
  ஏகடியம் பேசி நின்று குறைகள் சொன்னால்
  அதனாலே அவன் கெடுவான் மேலும் யாரும்
  அவனுக்கு எதுவும் செய்ய அஞ்சிடுவார்

  குல மகளாய் கணவனுடன் வாழுகின்ற
  குயில் குரலார் மயில் அழகார் தங்கள் வாழ்வில்
  நிலை பெற்ற வாழ்வதனை ஊரார் போற்றும்
  நீடு புகழ் வாழ்வதனைப் பெறுவதற்கும்
  குலப் பெருமை போற்றுதற்கும் தங்கள் வாழ்வில்
  கூசி நிற்கும் நாணமதைப் போற்றாரென்றால்
  பலப் பலரும் அவர் தம்மைக் கண்டு தூற்ற
  பாழாகி அவர் வாழ்வு கெட்டு விடும்

  
  விலை மகளாய் தன் வாழ்வைக் கொண்டு வாழும்
  வீணை எனும் குரல் கொண்ட அழகு மாதர்
  தலை வாரிப் பூச் சூடித் தம்மை வந்து 
  தழுவுவார் தம்மிடத்தில் சுகங்கள் காட்டி
  கலை நெகிழ்த்தி அவர்க்கெல்லாச் சுகமும் தந்து
  கட்டிலிலே பாடங்கள் சொல்லாராகி
  அலை போல நாணமதைக் கொண்டு நின்றால்
  அவர் கெடுவார் வாழ்வின்றித் துன்பம் கொள்வார்


  செய்யுள்

  நிட்டூரமாக நிதி தேடும் மன்னவனும்
  இட்டதனை மெச்சா இரவலனும் - முட்டவே
  கூசி நிலை நில்லாக் குலக் கொடியும்
  கூசிய வேசியும் கெட்டு விடும்
   

நாம் நடப்போம்

 கோடிக் கணக்கான ஏழையர்கள் கொல்லுகின்ற வறுமையிலே துன்பம் காண
  கோடிகளில்ஆடுகின்றார் ஆட்சியாளர் கொண்ட அந்த ஆட்சியினைக் காத்துக் கொள்ள
 பேடிகளாய் மாறி விட்டார் தாயர் நாட்டின் பெருமையெல்லாம் அழித்தொழித்தார் அந்தோ அந்தோ
  பிறந்த இந்த விடுதலைக்காய் இறந்து பட்ட பெரியவரை நினைத்தாரா பேய் மனத்தார்
 கேடிகளும் கண்டு அஞ்சும் வாழ்க்கை கொண்டார் கிறு கிறுத்தோம் அருவறுத்தோம் இவரைக் கண்டு
  வாடி இவர் நாணிடுவார் என்று எண்ண வகையில்லை குடும்பத்தோடு அசிங்கம் செய்வார்
 நாடிதனைக் காப்பாற்றி நலங்கள் பேணும் நல்லவரின் கையினிலே ஒப்படைப்போம்
  நம் தந்தை காந்தி தலைவர் காமராஜர் நலமான வழியினிலே நாம் நடப்போம்

குறட் கருத்து

 அன்பு இன்றி வாழ்வதிலே வெட்கம் இன்றி
  அறம் தன்னைப் புறம் தள்ளி செல்வம் சேர்த்து
  தன் குலத்தை உறவையெல்லாம் ஒதுக்கி வைத்து
  தானும் எதும் அனுபவிக்க எண்ணம் இன்றி
  புன் செயலாய்ப் பொருள் தேடி வைக்கும் மாந்தர்
  புரியார் அச்செல்வமெல்லாம் வம்பர் கையில்
  தன் அருமை தெரியாமல் கேவலமாய்த்
  தடுமாறிச் சீரழியும் ஒழிந்தே போகும்

  குறள்

 அன்பு ஓரீஇத் தன்செற்று அறம் நோக்காது ஈட்டிய
 ஓண் பொருள் கொள்வார் பிறர்

பழம் பாடல் அவ்வை

 சோழனது வாசலுக்கு அவ்வை என்னும்
  சொல்லாட்சி நிறைந்த அநதக் கிழவி வந்தாள்
  தோளினிலே ஒன்றிரண்டு முடிச்சினோடு
  தொல் தமிழின் சிறப்போடு பெருமையோடு
  வாழிய நீ என்றவனை வாழ்த்தி நின்றாள்
  வாழ்த்துதற்கு முன் அவனோ வணங்கி நின்றான்
  சோழனது அரசவையின் புலவனான
  சொல்லரசன் கம்பனுமே உடன் இருந்தான்


  தோள் தொங்கும் முடிச்சதனைச் சோழன் பார்க்க
  தொல் தமிழாள் கூறுகின்றாள் சோழா கேள் நீ
  வாள்கொண்டு குறவர் குலப் பெண்ணொருத்தி
  வளர்ந்து நின்ற பலா மரத்தை வெட்டி வீழ்த்த
  தோள் கொண்ட கணவனோடு வாழ வந்த
  துடியிடையாள் சக்களத்தி துடித்து நின்றாள்
  பாழ் பட்ட அம்மரத்தை நானும் ஒரு
  பாட்டாலே துளிர்க்க வைத்தேன் அதற்கு அந்த

  தேன் சொல்லாள் எந்தனுக்கு மூன்றுழக்கு
  தினை தந்தாள் அதுதான் இம் முடிச்சு ஆமாம்
  வான் கொண்ட தமிழ் கொண்டு ஏழையரை
  வாழ்த்துவதே தொழிலாகக் கொண்டு வாழ்ந்தேன்
  ஊன் கொண்ட இவ் வாழ்வில் ஏழை தரும்
  உப்பிற்கும் புளிக்கும் நான் பாடி நிற்பேன்
  தான் என்ற அகம் கொண்ட கம்பனையே
  தலை குனிய வைத்திட்டார்அவ்வை நல்லார்

  செய்யுள்

  கூழைப் பலாத் தழைக்கப் பாடக் குற மகளும்
  மூழக்குழக்குத் தினை தந்தாள் - சோழா கேள்
  உப்புக்கும் பாடி புளிக்கும் ஒரு கவிதை
  ஒப்பிக்கும் எந்தன் உளம்

பெருமை சேர்ப்பீர்

 உலகெங்கும் அன்பு காட்டும் தமிழினத்தீர்
  உங்களுக்கு என் நன்றி பணிவினோடு
  நலமென்றும் விளையட்டும் உங்களுக்கு
  நல்லதெல்லாம் நடக்கட்டும் உங்கள் வீட்டில்
  பலமென்றால் பணம் அல்ல பண்பு ஒன்றே
  பைந்தமிழார் சொன்ன வழி அதுவே நன்று
  புலந் தோறும் வென்றிடுவீர் உலகமெங்கும்
  புகழ் பெறுவீர் தமிழருக்குப் பெருமை சேர்ப்பீர்

குறட் கருத்து காமத்துப் பால்

எல்லோரும் உறங்குகின்றார் இவ்விரவால்
  யான்மட்டும் உறங்கவில்லை அவர் பிரிவால்
  பொல்லாத இரவு இது அன்பு கொண்டார்
  போய் விட்டார் என்பதனால் துணையேயின்றி
  நல்லாள் நான் தவிக்கின்றேன் எனக் கருதி
  நாடி எந்தன் துணை மட்டும் கொண்டு நன்கு
  உள்ளார்கள் அனைவரையுமுறங்கச் செய்து
  ஒரு துணையாய் உறக்கமின்றி வைத்ததென்னை

  குறள்

மன் உயிர் எல்லாம் துயிற்றி அளித்து இரா
என் அல்லது இல்லை துணை

கம்பனும் அவ்வையும்

பொன்னுக்குப் பாடுகின்ற கம்பனிடம் 
  போய் நின்றாள் கண்ணழகுப் பெண்ணொருத்தி
வண்ணமயக் கலைகளெல்லாம் தன்னிடத்தே
  வழி வழியாய்க் கொண்டிருந்த தாசி குலம்
என்னை ஒரு பாட்டினிலே தாங்கள் பாட
  ஏக்கங்கள் கொண்டிருந்தேன் வேண்டி நின்றேன்
மன்னவரின் அவைக் கவியே வணங்குகின்றேன்
  மனம் கொண்ட ஏக்கத்தைப் போக்க வேண்டும்

சொன்னவுடன் பாடுதற்கு கம்பன் என்ன
  சோற்றுக்காய்ப் பாடுகின்ற நிலையா கொண்டான்
பொன் கொடுத்தால் பாடுகின்றேன் என்றான்
  பொன்னாள் பொன் கொடுத்தாள் பாடி நின்றான் இரண்டு வரி
கன்னல் மொழிப் பெண்ணாளோ கை குவித்தாள்
  கம்பனவன் மேலும் பொன் கேட்டு நின்றான்
சின்ன இடைப் பெண்ணாளோ இல்லை என்றாள்
  செந்தமிழான் இல்லையென்று சென்று விட்டான்

மென்னகையாள் நொந்திருந்தாள் அந்த நேரம்
  மேன்மை மிகு அவ்வை அங்கு வந்து சேர்ந்தார்
தண்ணீரும் காவிரியே என்றிருக்கும்
  தனி வரிகள் இரண்டை மட்டும் கண்டு கேட்டாள்
கண்ணிறைந்த கண்ணோடு பெண்ணாள் சொன்ன
  கம்பனது பெருந்தன்மை கேட்டு வெந்தாள்
உள் நிறைந்த அன்போடு அவ்வை யவர்
  உடன் பாடி செய்யுள் அதை நிறைவு செய்தார்

உண்ணுதற்கு அவ்வைக்கு நீரும் சோறும்
  உவந்தளித்தாள் அவ்வையதை உவந்து உண்டார்
எண்ணுதற்கு முடியாத பெருமையினை
  ஏற்றத்தை அவ்வையவர் தந்து நிற்க
மண்ணுலகின் சிறப்பு இவர் என்றுணர்ந்தாள்
  மங்கை அவர் கால்களிலே வணங்கி வீழ்ந்தாள்
தண் தமிழோ அவ்வையுடன் வாழ்ந்ததனால்
  தான் பெற்றாள் பெரும் பேறு வென்றே நின்றாள்

  செய்யுள்

தண்ணீரும் காவிரியே தார் வேந்தன் சோழனே
மண்ணாவதும் சோழ மண்டலமே - பெண்ணாவாள்
அம்பொற் சிலம்பி அரவிந்தத் தாளணியும்
செம்பொற் சிலம்பே சிலம்பு

பேணிக் காக்க

 உறவுகளை நட்பாக ஆக்கிக் கொள்ளும்
  உயர் குணத்தைக் கொள்ளுங்கள் குடும்பம் நன்கு
  விரிவடையும் மென்மேலும் வெற்றி சேரும்
  விரும்பி வந்த நட்பையெல்லாம் உறவாய் ஆக்கி
  சிறந்திடுங்கள் செய்வ தெல்லாம் சிறப்பேயாகும்
  சீர் பெருகும் நலம் பெருகும் மகிழ்வு சேரும்
  மறந்திடுங்கள் தவறுகளை மனிதருக்காய்
  மகிழ்வான வாழ்க்கையதைப் பேணிக் காக்க

குறட் கருத்து

உவமையில்லான் இறைவன் என்று உரைப்பவர்தான்
  உவமையென இறைவனையே ஆக்குகின்றார்
  அகரமதற்குவமையென இறைவனையே
  அழகு படச் சொல்லி முதற் குறளிலேயே
  தவ முனிவர் வள்ளுவரும் தன்னை ஒரு
  தமிழனென்றுச் சொல்லுகின்றார் பெருமையோடு
  புவிஅதனின் முதல் மொழியாம் தமிழாம் அன்னை
  போற்றி நிற்பீர் தமிழர்களே வெல்க தமிழ்

  குறள்

  அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி பகவன்
  முதற்றே உலகு

பழம் பாடல் புறநானூறு

 ஆய் அண்டிரன் போலே ஆனைகளை
  அளிப்பதற்கு யார் உண்டு மன்னர் இங்கே
  போய் நிற்கும் புலவரெல்லாம் ஆனையின்றிப்
  போவதில்லை மீண்டும் தன் வீட்டிற்கங்கு
  வாய் திறந்து பாராட்டும் புலவரிங்கே
  வளமான செய்தி ஒன்றைச் சொல்லுகின்றார்
  ஆய் அவன் தன் நாட்டுக் காடு கூட
  அவன் தன்னைப் போற்றிப் பாடியதால்

  காடு நிறை ஆனைகளைப் பெற்றதுவாம்
  கனித் தமிழில் புலவரது கற்பனைகள்
  ஆடு ஆடு என்கின்றது நம் மனத்தை
  அழகு தமிழ் அன்னையவள் அருட் கொடைகள்
  கூடி நன்கு மகிழ்ந்திடுக தமிழர்களே
  கொடுப்பதிலே தமிழே தான் முதன்மையிங்கு
  தேடி கன்னற் தமிழ் சுவைப்பீர் என்றும் எங்கும்
  தெய்வ மொழி இதுவென்றான் பாரதியும்

  புற நானூறு
  ஏணிச்சேரி முட மோசியார்

  மழைக்கணம் சேக்கும் மாமலைக் கிழவோன்
  வழைப் பூங்கண்ணி வாய்வாள் அண்டிரன்
  குன்றம் பாடின கொல்லோ
  களிறு மிக உடைய இக் கவின் பெறு காடே
  

உன் விளையாடல்

நெற்றியிலே திருநீறு பூசுகின்றார் நெஞ்சுக்குள் பல தீங்கு தேடுகின்றார்
  வெற்றுரைகள் அள்ளி அள்ளி வீசுகின்றார் வீதியெல்லாம் பொய் வேடம் போடுகின்றார்
கற்றவர்கள் இவர் கண்டு நொந்து நின்றார் கண்ணுதலான் தன்னிடத்தில் வேண்டி நின்றார்
  எத்தி பல தீங்குகளைச் செய்து பின்னும் எக்கவலையில்லாமல் வாழுகின்றார்
உற்றவரே எங்களது உடையவரே உலகனைத்தும் காத்து நிற்கும் உமை இணையே
  நற்றவமே உங்களையே வேண்டி நின்றோம் நலமருள்க நலமருள்க எம் சிவனே
பொற் பதமே பணிகின்றோம் உம்மையன்றி போக்குண்டோ எங்களுக்கு காத்தருள்க
  கொற்றவரே உணர்கின்றோம் இவை அனைத்தும் கூத்தன் உன் விளையாடல் என்று நன்றாய்
   

தமிழோடு வாழுங்கள்

தமிழ் பேச விரும்பாத தமிழர் கண்டால்
  தவிக்கின்றேன் துடிக்கின்றேன் கலங்குகின்றேன்
  அமிழ்தான தாய்மொழியை விட்டு விட்டு
  ஆங்கிலத்தில் பேசுகின்றார் தமிழருடன்
  உமிழ் நீரில் கலந்துள்ள மொழியை விட்டு
  ஊராரின் மொழிகளிலே பிதற்றுகின்றார்
  தமிழோடு வாழுங்கள் தமிழரிடம்
  தாய் மொழியில் பேசுங்கள் வணங்கி நிற்பேன்

குறட் கருத்து

 அறிவதற்கு முயலாத மூடர் முன்னே 
  அறிவுடையார் பேசாமை பெருமை தரும்
  அதை விடுத்து அவர் முன்னர் பேசல் என்றல்
  அறிவுடையார் பெருமையெல்லாம் குலைத்துவிடும்
  அறிவுடையார் மூடர்கள் முன் பேசல் என்றல்
  அங்கணத்தில் அமிழ்தம் அதைக் கொட்டினாற் போல்
  அறிவுடையார் அதை அறிவார் பேச மாட்டார்
  அதுவே தான் அவர் தமக்குச் சிறப்பளிக்கும்

  குறள்
  அங்கணத்துள் உக்க அமிழ்து அற்றால் தம் கணத்தார்
  அல்லார் முன் கோட்டி கொளல்

பழம்பாடல் புறநானூறு

ஆய் அண்டிரன் நாடி அழகு தமிழ்ப் புலவோர்கள்
  அணி அணியாய்ச் செல்கின்றார் பரிசில் பெற்றுய்ந்திடவே
  சேய் போல அவர் அணைத்துச் சிறப்பாக விருந்தளித்து
  செல்வோர் ஒவ்வொருவருக்கும் யானை ஒன்றைத் தருகின்றான்
  தாய் போல ஒரு புலவர் தமிழானைக் கேட்கின்றார்
  தங்கமே உன் காட்டுப் பெண் யானை ஒவ்வொன்றும்
  சூலுற்ற போதெல்லாம் பல குட்டி ஈனுமோ
  சொல்லி விடு எல்லோர்க்கும் யானையையே தருகின்றாய்

  உறையூர் ஏணிச்சேரி முட மோசியார்
  பாடப்பெற்ற மன்னன் ஆய் அண்டிரன்
   
  விளங்குமணிக் கொடும் பூண் ஆ அய்-நின்னாட்டு
  இளம் பிடி ஒரு சூல் பத்து ஈனுமோ
  நின்னும் நின் மலையும் பாடி வருநர்க்கு
  இன் முகம் கரவாது உவந்த நீ அளித்த
  அண்ணல் யானை எண்ணின்,கொங்கர்க்
  குடகடல் ஓட்டிய ஞான்றைத்
  தலைப் பெயர்த்திட்ட வேலினும் பலவே
   

கடிதம்

ஈரோடு புத்தகத் திருவிழாவிற்குச் சென்றிருந்தேன்.தோழர் ஸ்டாலின் குண்சேகரனின் கடின உழைப்பு.
இரண்டு மணி நேரம் அய்ம்பது நிமிடம் உரையாற்றினேன்.பன்னிரண்டாயிரம் பேர் வந்திருந்தனர்.
இறுதியில்பதினைந்து நிமிடம் கர வொலி எழுப்பிக் கொண்டேயிருந்தனர்.அண்மைக் காலத்தில்
இரண்டு வருடங்களுக்குள் என்னை நெகிழ வைத்த விழா.எல்லாப் பெருமையும் உழைப்பை மதிக்கும்
தோழர் ஸ்டாலினுக்கே.7-08-2008
8-08-2008 சென்னைக் கம்பன் கழகம் சிலம்பொலியார். அண்ணன் சத்திய சீலன்.அண்ணன் தெ.ஞான
சுந்தரம்,இலக்கியச் சிந்தனை அய்யா ப.இலக்குமணன் பெரியவர் இராம.வீரப்பன் நண்பர் ஜெகத்
ரட்சகன்.அருமையான ரசிகர்கள்.
10-08-2008 திருப்பத்தூர்க் கம்பன் கழகம்/ மிகச் சிறந்த சுவைஞர்கள்.
இன்று 11-08-2008 மதியம் 12 மணிக்குத் தான் வந்தேன்.நாளை எழுதுவேன்.

  நன்றி நெல்லைக் கண்ணன்

பொழிவின் பொன் விழா வேண்டுகோள்

 பணம் படைத்தார் என்பதனால் அவரிடத்தே
  பல்லிளித்து நிற்கின்ற பழக்கமில்லை
  மனம் படைத்தார் மத்தியிலே நாணம் வந்து
  மடக்குவதால் கேட்பதற்கு வாயே யில்லை
  குணம் படைத்தார் தம்மிடத்தே கேட்பதற்கு
  குடும்பத்தின் பெருமையது விடவேயில்லை
  தினம் படிப்பீர் எந்தனது படைப்பை யெல்லாம்
  தெரிந்து கொள்வீர் என் நிலையை மன்னிப்பீரே

பொழிவின் பொன் விழா

  பதின் மூன்று அகவையிலே மேடையேற
  பைந்தமிழாள் அருள் செய்தாள் தொடர்ந்துதவ
  கதி அவளே என்றவளின் கால்கள் பற்றிக்
  கண்ணன் நான் தொழுது நின்றேன் இன்று வரை
  மதியாகி அவளே தான் வெற்றியெல்லாம்
  மணமாகத் தந்து நின்றாள் அய்ம்பதாண்டு
  சரியாக நிறைகிறது இந்த ஆண்டு அதைச்
  சந்ததிகள் கொண்டாட விழைந்து நின்றார்

  தமிழ் மாந்தும் நெல்லை நகர் இளையவர்கள்
  தனியாக விழவிற்கு முயலுகின்றார்
  அமிழ்தாகத் தலைப்பளித்தார் பொழிவு காணும்
  அறிவான பொன் விழா என்றுரைத்து நின்றார்
  தமிழுக்காய் எடுக்கின்ற அவ்விழாவில்
  தாங்கள் ஏதும் பங்கேற்க முடியுமென்றால்
  விரைவாக உதவிடுக விழா அதனை
  வெற்றி பெறச் செய்திடுக வேண்டுகின்றேன்

குறட் கருத்து

 நல்லவரின் வீட்டுக்குள் துன்பம் வந்தால்
  நடக்கின்ற கதையதனை கொஞ்சம் கேட்போம்
  வல்லதுவாய்த் துன்பமது கருதிச் சென்றால்
  வதை படுமாம் துன்பம் அவர் வீட்டிற்குள்ளே
  நல்லதுவாய் வருவதெல்லாம் கருதுகின்ற
  நாயகரைத் துன்பம் அது என்ன செய்யும்
  அல்லல் பட்டு அது அழுமாம் அய்யோ என்று
  அழகாகச் சொல்லுகின்றார் வள்ளுவனார்

  குறள்
 இடும்பைக்கே இடும்பை படுப்பர் இடும்பைக்கே
 இடும்பை படாதவர்

பழம் பாடல் கம்பன்

 பெண்கள் எல்லாம் அடிமையென்று கருதுகின்ற
  பேதைமையில் இருக்கின்றார் இன்னும் சிலர்
  கண் காது மூக்கு வைத்துக் கதைகள் சொல்லி
  கவிதைகளும் எழுதுகின்றார் பல பேர் இங்கு
  சொன்னாரா உண்மையினை இல்லை இல்லை
  சொன்னவர்கள் சொன்னாரே அதைச் சொன்னாரா
  கண்ணான கற்பு என்றும் கணவன் என்றால்
  கண் கண்ட தெய்வம் என்றும் சொல்லி வைத்தார்

  சீதையவள் பேசுகின்றாள் இராமனிடம் கம்பன்
  செப்புகின்ற செய்தியிதைச் சொல்ல மாட்டார்
  பேதையென்று பெண்ணினத்தை நினைப்பதுவே
  பெருமையெனக் கருதுகின்றாய் நாயகனே
  நீ மட்டும் இல்லை அங்கே வானுலகில்
  நிதம் உயிர்கள் தனைப் படைக்கும் பிரம்மாவோடு
  தேனுமையாள் பாகத்தான் சிவனும் நல்ல திருமாலும்
  தேர்வாரோ பெண்ணின் உள்ளம்

  வாகாக கேள்வி யொன்றை சீதை மூலம்
  வைக்கின்றான் கம்பனவன் பெண்களுக்காய்
  தோதாக இதை விடுத்து மற்றதெல்லாம்
  தொகுக்கின்றார் மேடைகளில் அறிஞர் என்பார்
  ஆகாகா கற்பு பெண்மை உண்மை என்று
  அடுக்கி நிற்பார் மேடைகளில் அந்தோ பாவம்
  சாகாராய் வாழுகின்ற இவரைக் கண்டு
  சத்தியமாய்த் தமிழன்னை சிரித்து நிற்பாள்

  கம்பன்
 பங்கயத்து ஒருவனும் விடையின் பாகனும்
 சங்கு கைத் தாங்கிய தரும மூர்த்தியும்
 அங்கையின் நெல்லி போல் அனைத்தும் நோக்கினும்
 மங்கையர் மன நிலை உணர வல்லரோ

பழம் பாடல் பட்டினத்தார்

 தாய் உதிரம் தன்னோடு தரையினிலே வந்து விழ
  தாய்ப் பாலால் தான் வளரத் துவங்கி பின்னர் அத்தாயர்
  வாய்ப்பாய் நற் பசும் பாலை வாய் நிறைய ஊட்டி விட
  வந்துதவும் கடல் ஈன்ற சங்கு மீண்டும் அதுவே தான்
  தீப் பாயும் காமத் தேடலினால் கண்ட நங்கை
  திருமணத்தில் இணைகையிலே முழங்கும் எல்லாம் முடிந்து
  போப் போவென்று இறுதியிலே உறவெல்லாம் அழுகையிலே
  பொங்கி அங்கே முழங்குவதும் சங்கேதான் சங்கேதான்

  பட்டினத்துப் பிள்ளை

  முதற் சங்கம் அமூதூட்டும்மொய் குழலார் ஆசை
  நடுச் சங்கம் நல் விலங்கு பூட்டும் - கடைச் சங்கம்
  ஆம்போது அது ஊதும் அம்மட்டோ இம்மட்டோ
  நாம் பூமி வாழ்ந்த நலம்

குறட் கருத்து

எல்லாமும் துறந்து விட்டேன் என்று சொல்லி
  இருப்பாரும் தலைவர்களும் அமைச்சர்களும்
  நல்லாரும் ஒழுக்கமின்றிப் பொருளைச் சேர்க்கும்
  நாகரீக மற்றாரும் வாழ எண்ணி
  பொல்லாத செயலெல்லாம் செய்தழியும்
  பொறுப்பற்ற அரசியலார் கூட்டமெல்லாம்
  செல்லாமல் அழிவார்கள் உழவர் மட்டும்
  செய் தொழிலை மறந்தங்கு உறங்கச் சென்றால்

  குறள்
  உழவினார் கைம்மடங்கின் இல்லை விழைவது உம்
  விட்டேம் என்பார்க்கும் நிலை

தாய் தந்தை போற்றி நில்லும்

துறக்காத துறவியரை நம்பி இன்னும்
  தொடர்வாரைக் காண்கையிலே துன்பம் கொண்டேன்
  அற நிலைகள் தனை மறந்து வணிகம் ஆக்கி
  ஆடுகின்றார் விளம்பரங்கள் போடுகின்றார் 
  சிறப்பாக நமக்கு வழி காட்டுதற்காய்
  சேர்க்கின்றார் கூட்டங்கள் அதற்கும் கூட
  திரைப் படத்தார் துணையைத் தான் தேடுகின்றார்
  தெய்வமதை விளையாட்டாய்க் காணுகின்றார்

  என்னிடத்தில் வாருங்கள் நிம்மதியை
  எப்போதும் பெறுவதற்கு வழிகள் சொல்வேன்
  தன்னிலையை உயர்த்துதற்கு மிகச் சிறந்த
  தனி வழிகள் நூறு உண்டு வருக என்பார்
  அன்னவர்க்கு நோய்கள் வர உடனடியாய்
  அங்குள்ள மருத்துவரைத் தேடிடுவார்
  சின்னவராய் நமை ஏய்க்கும் இவரை யெல்லாம்
  சீண்டாதீர் தாய் தந்தை போற்றி நில்லும்
   

எம்.ஜி.ஆர்.

கொடுப்பதிலே சுகம் கண்டு விட்டவர்கள்
  கொடுப்பார்கள் கொடுப்பார்கள் போதையேறி
  அடுத்தவர்க்கு இன்பம் வர அளிப்பதிலே
  அவர் கொள்ளும் இன்பமதோ கோடி கோடி
  தடுப்பதற்கு முயல்கின்ற உறவைக் கூட
  தள்ளி வைத்தே கொடுப்பார்கள் அவர்க்கும் கூட
  சிறப்பிதனைக் கைக் கொண்டார் மட்டும் இங்கே
  செத்தொழிவதில்லை என்றும் வாழ்ந்தே வென்றார்

  அடுப்பதனைப் பற்ற வைத்து விட்டுச் சென்று அங்கே
  அய்யா என்றழைத்தாலே போதும் உடன்
  பருப்பு வரும் அரிசி வரும் பல சரக்குப் 
  படையெடுத்து ஒடி வரும் அதன் விளைவாய்
  தொடுத்து வரும் உதவியினால் அக் குடும்பம்
  தொல்லையில்லா வாழ்க்கையதைத் துய்த்திடுமே
  கொடுத்ததனால் வாழ்கின்றார் இன்றும் கூட
  கொற்றவராய் எம்.ஜி.ஆர்.என்னும் மன்னர்

குறட் கருத்து

 சோம்பல் கொண்டு அதனைச் சுகமென்று வாழ்வாரை
  சொர்க்கம் அதே என்று சொக்கி அதில் வீழ்ந்து உழல்வாரை
  தாம் வாழும் வாழ்க்கை தரம் அதனை உணராரை
  தருவதற்குக் காத்திருக்கும் நிலமகளை அணுகாரை
  தேம்பி அழப் பிறந்தவரே இவர் என்று எண்ணி எண்ணி
  திருமகளாம் நில மகளாள் தினம் நகைத்து நிற்பாளாம்
  ஒம்புங்கள் உழைப்பதனை உழுது விதைத்து அறுத்திடுங்கள்
  உயிர் வாழ்க்கை அது என்ற உண்மையினை உணருங்கள்

  குறள்
  இலம் என்று அசை இ இருப்பாரைக் காணின்
  நிலம் என்னும் நல்லாள் நகும்

பழம் பாடல் நாலடியார்

சேர்ப்பான் சேர்ப்பான் பொருளை சேர்த்துக் கொண்டேயிருப்பான்
  சேர்த்த அப்பொருளை அவன் செலவழித்தும் இன்பமுறான்
  பார்த்து அதனை மிகவே நல்லோர்க்கும் துறவியர்க்கும்
  பரிவோடளித்து அவர் தம் வாழ்த்தினையும் பெற மாட்டான்
  சேர்த்த அப் பொருளோ அவன் கண்டு சிரித்து நிற்கும்
  செய்த நன்மை ஒன்றுமில்லாக் காரணத்தால் அருள் சிரிக்கும்
  வேர்த்து வேர்த்து அலைந்து தினமும் வேதனைகள் சேர்க்காமல்
  வேண்டு மட்டும் பிறர்க்குதவ விரும்பி நிற்றல் அருள் அளிக்கும்

  நாலடியார்
  துய்த்துக் கழியான் துறவோர்க் கொன்றீகலான்
  வைத்துக் கழியும் ம்டவோனை - வைத்த
  பொருளும் அவனை நகுமே. உலகத்து
  அருளும் அவனை நகும்

குற்ட் கருத்து்

உலகெங்கும் நோய்களுக்கு மருந்து கண்டார்
ஊர் போற்ற வாழுகின்றார் உண்மை உண்மை
பலமான அவர் அறிவு கண்டு போற்றி
பணிந்தவரைக் கேட்டு நின்றேன் எந்தன் நோய்க்கு
சரியான மருந்து எது என்று அவர்
சலிக்காமல் சிரிக்கின்றார் என்ன என்றேன்
விரிகின்ற விழியாளின் வழியாய் வந்த
வெம்மை நோய்க்கு அவள் தானேமருந்து என்றார்

குறள்

பிணிக்கு மருந்து பிறமன் அணியிழை
தன் நோய்க்கு தானேமருந்து

பழம் பாடல்

வறுமையிலே பட்ட துன்பம் தாங்கொணாராய்
  வள்ளல் காளத்தி அவர் தம் இல்லம் நோக்கி
  பெரும்புலவர் நடக்கின்றார் வழித் துணையாய்
  பேச்சுக்குத் துணையாக வறுமை தன்னை
  இடம் கொடுத்து அன்பு செய்தார் வறுமையோடு
  ஏகடியம் பேசுகின்றார் இத்தனை நாள்
  நிழல் போல எனை நீயும் தொடர்ந்து வந்தாய்
  நிம்மதியே இல்லாமல் என்னைக் கொன்றாய்


  புடம் போட்ட தங்கம் எங்கள் காளத்தியார்
  பொன் வேலி வீட்டிற்குள் நான் நுழைந்தால்
  இடம் இல்லை உந்தனுக்கு அங்கே ஆக
  இன்று மட்டும் எந்தனுடன் இருந்து கொள் நீ
  திடமாவேன் என் தேகம் தேக்கும் ஆகும்
  திரிந்தலைந்த உன் நிலை தான் மாறிப் போகும்
  உடம்போடே நிழலாகி உழன்ற நீயும்
  ஒரு நாள்தான் நாளை வரை இருந்து கொள் நீ

  செய்யுள்

  நீளத் திரிந்துழன்றாய் நீங்கா நிழல் போல
  நாளைக் கிருப்பையோ நல்குரவே -காளத்தி
  நின்றைக்கே சென்றக்கால் நீ யெங்கே நானெங்கே
  இன்றைக்கே சற்றே இரு

பணத்திற்காய் அலைகின்றாரே

 பணம் ஒன்றே வாழ்க்கையென்று ஏழையர்க்கு
  பகட்டாலே காட்டி நின்றார் திருடி வாழ்வோர்
  குணத்திற்கு மதிப்பில்லை என்றாற் போல
  கொண்ட பெருஞ் செல்வத்தால் மிரட்டுகின்றார்
  பிணமாக வாழ்கின்றார் என்பதனைப்
  பெருஞ் செல்வராகி நின்றார் உ;ணர்வதில்லை
  தினந் தோறும் அவர் ஆடும் ஆட்டம் கண்டால்
  தேம்பி நிற்பார் ஏங்கி நிற்றல் கண்டு நோவோம்

  பணம் எதுவும் செய்யும் என்ற இவரின் போக்கே
  பலர் வாழ்வைத் திசை மாற்றிப் போக வைக்கும்
  நிணம் தசை நார் நிறைந்த அவர் உடலுக்குள்ளே
  நிம்மதியே இருக்காது உண்மை சொன்னேன்
  குணம் விட்டு ஏழையரில் சிலரும் இங்கே
  கொள்ளையராய் மாறியது இவரைக் கண்டு
  மனம் இல்லாக் காவற்றுரை அவரை மட்டும்
  மடித்து விட்டுப் பெயர் கொள்ளத் துடிக்கிறது

  கோடிகளில் புரளுகின்றார் ஊர்கள் தோறும்
  கோயிலகளில் பூசைகளும் செய்து நின்றார்
  ஆடுகின்ற ஆட்டமெல்லாம் அவர் கருத்தில்
  ஆண்டவனை ஏமாற்றச் செய்யும் வேலை
  பாடுகின்றார் ஆண்டவனைப் பழிக்கு அஞ்சார்
  படைத்தவனோ இவர் கண்டு சிரித்து நிற்பான்
  கேடு கெட்ட இவரால் தான் ஏழைகளும்
  கிறுக்காகி பணத்திற்காய் அலைகின்றாரே
  

குறட் கருத்து பொருட்பால்

பணிந்து இனிய சொல்லி நிற்பார்
  பண்பு நிறைஅன்பு செய்வார்
  கனிந்த மொழி தன்னாலே
  கடவுளையும் நண்பு கொள்வார்
  விரிந்த மனம் கொண்டுயர்ந்தார்
  வேண்டு மட்டும் உதவி நிற்பார்
  நிறைந்துணர்ந்த பெரியோர்கள்
  நிலையுணர்ந்து பணிந்து நிற்பார்

  நிமிர்ந்தெங்கும் திமிர் செய்வார்
  நிலையின்றி உளறி நிற்பார்
  திமிர்ந்தெங்கும் தனைப் பெரிதாய்த்
  தெய்வமென்றே கூறி நிற்பார்
  குமையாமல் தனை உயரவாய்க்
  கூறி நிற்றல் சிறியர் செயல்
  இமையவரே தாம் என்று
  இயம்பி நிற்பார் சிறுமையினால்

  திருக்குறள்
  பணியுமாம் பெருமை என்றும் சிறுமை
  அணியுமாம் தன்னைவியந்து

பழம் பாடல் திருமந்திரம்

 ஓரூர் பேரூர் உலகத்துக்கெல்லாம் அச் சீரூரே
  செல்வமெல்லாம் சேர்த்தளிக்கும் நல்லூராம்
  ஆறு வழி அதற்குண்டு அதையறியாச் சில பேரோ
  அதிலொன்றே சிறந்தது என்று அறிவின்றிப் பிதற்றுகின்றார்
  தேரார் அவர் உரையோ மலை கண்டு குரைத்து நிற்கும்
  தெரு நாயின் குரைப்பாகும் எல்லோரும் உணர்வீரே
  ஆறு சமயங்களும் ஆண்டவனை அடைவதற்கே
  அறிவீர் அறிந்தங்கு ஆண்டவனை அடைவீரே

  திருமந்திரம்
  ஒன்றது பேரூர் வழி ஆறதற்குள
  என்றது போல இரு முச்சமயமும்
  நன்றிது தீதிது என்றுரை யாளர்கள்
  குன்று குரைத்தெழு நாயை யொத்தார்களே