பழம் பாடல் புறநானூறு

 ஆய் அண்டிரன் போலே ஆனைகளை
  அளிப்பதற்கு யார் உண்டு மன்னர் இங்கே
  போய் நிற்கும் புலவரெல்லாம் ஆனையின்றிப்
  போவதில்லை மீண்டும் தன் வீட்டிற்கங்கு
  வாய் திறந்து பாராட்டும் புலவரிங்கே
  வளமான செய்தி ஒன்றைச் சொல்லுகின்றார்
  ஆய் அவன் தன் நாட்டுக் காடு கூட
  அவன் தன்னைப் போற்றிப் பாடியதால்

  காடு நிறை ஆனைகளைப் பெற்றதுவாம்
  கனித் தமிழில் புலவரது கற்பனைகள்
  ஆடு ஆடு என்கின்றது நம் மனத்தை
  அழகு தமிழ் அன்னையவள் அருட் கொடைகள்
  கூடி நன்கு மகிழ்ந்திடுக தமிழர்களே
  கொடுப்பதிலே தமிழே தான் முதன்மையிங்கு
  தேடி கன்னற் தமிழ் சுவைப்பீர் என்றும் எங்கும்
  தெய்வ மொழி இதுவென்றான் பாரதியும்

  புற நானூறு
  ஏணிச்சேரி முட மோசியார்

  மழைக்கணம் சேக்கும் மாமலைக் கிழவோன்
  வழைப் பூங்கண்ணி வாய்வாள் அண்டிரன்
  குன்றம் பாடின கொல்லோ
  களிறு மிக உடைய இக் கவின் பெறு காடே