பழம் பாடல்

வறுமையிலே பட்ட துன்பம் தாங்கொணாராய்
  வள்ளல் காளத்தி அவர் தம் இல்லம் நோக்கி
  பெரும்புலவர் நடக்கின்றார் வழித் துணையாய்
  பேச்சுக்குத் துணையாக வறுமை தன்னை
  இடம் கொடுத்து அன்பு செய்தார் வறுமையோடு
  ஏகடியம் பேசுகின்றார் இத்தனை நாள்
  நிழல் போல எனை நீயும் தொடர்ந்து வந்தாய்
  நிம்மதியே இல்லாமல் என்னைக் கொன்றாய்


  புடம் போட்ட தங்கம் எங்கள் காளத்தியார்
  பொன் வேலி வீட்டிற்குள் நான் நுழைந்தால்
  இடம் இல்லை உந்தனுக்கு அங்கே ஆக
  இன்று மட்டும் எந்தனுடன் இருந்து கொள் நீ
  திடமாவேன் என் தேகம் தேக்கும் ஆகும்
  திரிந்தலைந்த உன் நிலை தான் மாறிப் போகும்
  உடம்போடே நிழலாகி உழன்ற நீயும்
  ஒரு நாள்தான் நாளை வரை இருந்து கொள் நீ

  செய்யுள்

  நீளத் திரிந்துழன்றாய் நீங்கா நிழல் போல
  நாளைக் கிருப்பையோ நல்குரவே -காளத்தி
  நின்றைக்கே சென்றக்கால் நீ யெங்கே நானெங்கே
  இன்றைக்கே சற்றே இரு