பழம்பாடல் அவ்வை

மானம் ஒழிந்து விடும் மா பெரிய குலம் ஒழியும்
  காணுகின்றார் வணங்கி நிற்கும் கல்வி அது ஒடி விடும்
  வான் போற்றும் வள்ளற் குணம் தானாய் மறைந்து விடும்
  வளர்ந்தெங்கும் வழி காட்டும் அறிவுடைமை வீழ்ந்து படும்
  தானம் கொடுக்கின்ற தன்மையது ஒழிந்து விடும்
  தவமாய்த் தவமிருப்பார் தவமதுவும் கலைந்து விடும்
  பேணும் முயற்சியதும் பின்னடையும் தாளாண்மைப்
  பெருமை அது ஒழியும் அங்கே பசியென்று வந்து விட்டால்


  தேனே மலரே என் தீஞ்சுவையே என்றெல்லாம்
  வானைத்தொடுகின்ற வகையினிலே கொஞ்சி நிற்கும்
  கானம் மறையும் விளை காமம் அது மறையும்
  கண்மணியார் எண்ணமெல்லாம் காணமல் போய் ஒழியும்
  வானமழையாலே வளருகின்ற பயிர்க் குலங்கள்
  வயிற்றுப் பசி தீர்க்க வரவில்லையென்று சொன்னால்
  நானில்லை நீரில்லை இப்பத்தும் பறந்து விடும்
  நானிலத்தீர் பசி நடத்தும் நாடகத்தில் நாம் இழிவோம்

  செய்யுள்

  மானம் குலம் கல்வி வண்மை அறிவுடைமை
  தானம் தவம் முயற்சி தாளாண்மை - தேனின்
  கசிவு வந்த சொல்ல்லியர் மேல் காமுறுதல் பத்தும்
  பசி வந்திடப் பறந்து போம்