பழம் பாடல் கம்பன்

மதுவினால் மயக்கம் கொண்டாள்
மன்மதன் அம்பும் கொண்டாள்
இது விளை காலம் தன்னில்
இல்லையே கணவன் என்று
துகில் இடை மேலே நல்ல
தூமணி மேகலையை
அணிந்துளாள் தோழி தன்னை
அனுப்புவாள் தூது சொல்ல

உடன் அவன் இங்கே வேண்டும்
உண்மையை உணர்த்து நீயும்
திடமாகச் சென்று சொல்லி
திரும்ப நீ வருதல் வேண்டும்
மடந்தையே நீயும் எந்தன்
மனம் போல அங்கேயே போய்
இருந்திட வேண்டாம் என்றே
இயம்பியே நின்றாள் நங்கை

கம்பன்

கனை கழல் காமனால் கலக்கம் உற்றதை
அனகனுக்கு அறிவி என்று அறியப் போக்கும் ஒர்
இனமணிக் கலையினாள் தோழி நீயும் என்
மனம் எனத் தாழ்தியோ? வருதியோ என்றாள்