தீந்தமிழ் நாட்டின் பாரதியார்

   




          பூப்பெய்தாப்  பெண்களையே  திருமணத்தில்
                    பொருத்துகின்ற  மடமையினை   நிறுத்தச் சொன்னான்
          காப்பென்று  வந்தவனோ  துணையாயின்றி
                    கயவாளி  ஆனாலோ  ஒதுக்கச் சொன்னான்
          போப்போவென்றவன் தன்னைத் தூரத் தள்ளி
                    பொருந்து நல்ல  மனத்தானைச்  சேரச் சொன்னான்
          தாய்க்கோலம்  வேண்டாமல்   தலைமை கொள்ளத்
                    தான்  விரும்பும்  பெண்களையே  போற்றச் சொன்னான்


         இசுலாமே  உலகத்தின்  பெரிய  மார்க்கம்
                    என்றாகும்  என்பதனைத் தெளியச் சொன்னான்
        வசு தேவக் கண்ணனைப் பல்  வடிவில்  தேர்ந்து
                    வாழ்வியலின் வழியாகச் சேர்த்துச் சொன்னாண்
        தசை ரத்தம்  கேட்கின்ற  ஏழைத் தெய்வம்
                    தன்  தெய்வம்  என்றவனும்  ஆடி நின்றான்
        பசையுள்ள  பணக்காரர்  தம்மை விட்டு
                    பாடு படும்  பாட்டாளி  பக்கம்  நின்றான்


       எட்டு  மொழி  முறையாகக் கற்றுத்  தேர்ந்தான்
                    எம்மொழிதான்  செம்மொழி  என்றெழுந்து நின்றான்
       கட்டுரைகள்  கவிதை  என்று  பல மொழிந்தான்
                     கனித்தமிழே  இனிய  மொழி  என்ற்றைந்தான்
      சிட்டுக்   குருவியென்றே   சிறகடித்தான
                     செந்தமிழர்  நாடென்றே  தேன்  வடித்தான்
       மட்டற்ற  விரிவானின்  வெளியில்  எங்கும்
                      மாக் கவிஞன்  பாரதியே  நின்றொளிர்ந்தான்