பழம் பாடல் புதுக் கவிதை கலிங்கத்துப் பரணி

     புகைப்படத்தில்  தகடுகளில் பிரிந்து போகும்
          பொன்னான  காதலனைப்  பதிந்து  கொண்டு
    வகைப் படுத்திப் பார்க்கின்றீர் நாள்  குறித்து
          வந்த செய்தி  நடந்த செய்தி  சேர்த்து வைப்பீர்
    திகைப்படைந்து  போவீர்  நீர்  அந்த்க் காலச்
          செந்தமிழர் பெண்ணார்  தம் திறனறிந்தால்
    தொகைப் படுத்திச் சொல்லுகின்றான் ஜெயங்கொண்டானும்
          தோகையவள் பெரும் பேற்றைச் செய்யுளாக


    படையெடுத்துப் போகின்றோம்  என்று சொல்ல
          பாவையிடம்  வந்து நின்றான்  இனிய சொல்லான்
    இடையெடுத்துத் தந்த  இரு போர் முனையில்
          இடுகின்றான்  நகங்களினால்  குறிகள் எங்கும்
    தடையின்றி  இரு  மார்பைத் தந்து  தந்து
          தகவலினைப்  பதிப்பதற்கு வழிகள் தந்தாள்
    விடை கொடுத்தாள் அவன்  சென்றான் மங்கை நல்லாள்
          விரகமதைத் தீர்க்க  அதை  வழியாய்க் கொண்டாள்


      வருவதற்கு  பல நாட்கள்  ஆகும்  என்றே
           வந்து சிலர் சேதி  சொல்லி நிற்கும் போதும்
     தருகின்ற அச்செய்தி   ம்ங்கை தானும்
           தடுமாற வழி வகுக்கும்  என நினைப்பார்
     சிறு இடையாள்  வருத்தமெதும்  கொள்ள மாட்டாள்
           சேமித்து வைத்த நகக்குறிகள் தன்னால்
     மறுபுறத்தில்  தனியாக  ஆடையின்றி
           மார்பகத்துக் குறிகளிலே மனம் கொள்வாளாம

     செல்வமில்லார் செல்வத்தைக் கண்டாற் போல
            சிறந்த  அந்தக் குறிகளிலே  செல்வம் காண்பாள்
     வல்லவனின்  நகங்கள்  இட்ட குறிகளெல்லாம் அவன்
           வடிவழகைக் கண்டு  கண்டு ஆடுவாளாம்
    சொல்லுகின்றான்  ஜெயங்கொண்டான் தேடிக் காண்பீர்
           சுகம்  சுகம்தான்  பரணியிலே  கடை திறப்பில்
    உள்ளுகின்றேன்  தமிழமுதை  உள்ளி உள்ளி
          உயிர்  கொண்டு  வாழ்கின்றேன்  உவகையோடு

     முலை மீது  கொழுநர் கை நக மேவு குறியை
     முன் செல்வம்  இல்லாத  அவர் பெற்ற பொருள் போல்
     கலை  நீவி  யாரேனும்  இல்லா இடத்தே
     கண்ணுற்று நெஞ்ச்ம்  களிப்பீர் கள் திறமின்