தழுவாத மார்பிரண்டு எனக்கே இங்கு
தந்ததிலே நியாயம் என்ன சொல்லு கண்ணா
களவாடிச்செல்லுதற்கு மனத்தை மட்டும்
கணக்கிட்டுக் கொண்டு சென்றாய் நீதியா சொல்
அளவில்லாத் துன்பமது இந்த மார்பால்
அடைகின்றேன் தாங்கவில்லை என்ன செய்ய
பளுவாகித் துடிக்கின்ற இந்த மார்பைப்
பறித்தெறிவேன் உன் மார்பில் வா வா நீயும
ஆண்டாள்
உள்ளே உருகி நைவேனை உளளோ இலளோ என்னாதக்
கொள்ளைக் கொள்ளிக் குறும்பனைக் கோவர்த்தனனைக் கண்டக்கால்
கொள்ளும் பயனொன்றில்லாத் கொங்கை தன்னைக் கிழங்கோடு
அள்ளிப் பறித்திட் டவன் மார்பில் எறிந்தென் அழலைத் தீர்வேனே
Sunday, May 11, 2008
பழம் பாடல் புதுக் கவிதை ஆண்டாள்
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 மறுமொழிகள்:
எழுதியது ஆண்டாள். மேலும் அவர் இன்றில்லை. இதையே நம் சமகால பெண் கவிஞர்கள் எழுதினால் இப்போது 'கிழித்து'தோரணம் கட்டியிருப்பார்கள். நான்கு குணமும் என்னாவதாம்... ம்:)
கற்காத காரணத்தால் குதிக்கின்றார்கள்
கனித்தமிழை அறியாமல் தகிக்கின்றார்கள்
பொற்கால தமிழமுதைப்
புரியாரெல்லாம்
புலம்புகின்றார் நாமதனைப்
பொறுத்தல் வேண்டும்
நெல்லை கண்ணன்
Post a Comment