பழம் பாடல் புதுக் கவிதை கலிங்கத்துப் பரணி

     மெல்ல  நடந்தான்  காளையவன்
          மேனி சிலிர்த்தாள்  மங்கையவள்
     அள்ளி அணைத்தான்  காளையவன்
          அடங்க மறுத்தாள்  பெண்ணவளும்
     துள்ளி விழுந்தார்  கட்டிலிலே
          தொடர்ந்த  த்வர் தம் ஆட்டங்களே
     பள்ளி  அறையினில்  இருவருமே
          படித்தனர்  பழம்  புதுப் பாடங்களே


     கள்ளியின் விழிகளில்  காளையவன்
          காளையின்  விழிகளில்  கள்ளி  யவள்
     அள்ளி  அணைக்கையில்  விழிகளெல்லாம்
          அங்கே  யிழந்தன  பார்வைகளே
     தள்ளியே விடுதல் போல்  நடிக்கின்றாள்
          தழுவிடும் காளையோ  துடிக்கின்றான்
     கள்ளியின்  உண்ர்வினைப புரிந்த  பின்னர்
          கட்டித தழுவியே  பாடம் சொன்னான்


     கூடி மகிழ்ந்தனர்  இருவருமே
          குளித்தே மகிழ்ந்தனர்  வேர்வையிலே
     ஆடிக் களித்தவன்  தூங்கி விட்டான்
          அவளோ சேலையைத் தேடுகின்றாள்
     நாடிக் களித்திட்ட நற்  களியில்
          நங்கை தன்னை இழந்த்தனால்
     ஊடி வருகின்ற்  நிலாவொளியை
          உடையென்றெடுத்து உடுத்துகின்றாள்


     பாடு பொருளாய் இதை வைத்து
          பாடி நின்றான் ஜெயங்கொண்டான்
     கூடி அவனைத் தினந்தோறும்
          கூட்டி வருவேன்  உம்மிடத்தில்
     ஆடிப் பாடிப்   போற்றுங்கள்
          அன்னை தமிழாள்  தன்னழகை
     ஒடி  ஒடிக் க்டை திறப்பால்
          உண்மைக் காத்ல்  போற்றுங்கள்

                                  செய்யுள்

     கலவிக் களியின்  மயக்கத்தால்
     கலை போயகலக் கலை மதியின்
     நிலவைத் துகிலென்றெடுத் துடுப்பீர்
     நீள்  பொற்  கபாடம்  திறமினோ