பழம் பாடல் புதுக்கவிதை ஆண்டாள்

          அழுகின்றேன்  தொழுகின்றேன்   என்ற போதும்
                       அருகில்  வந்து  அரவணைத்து அன்பு செய்து
          பழுதின்றி  அஞ்சாதே   எந்தன்  கண்ணே
                        பார்வையெல்லாம்  உன் மேலே  என்றே  சொல்லி
          வழுவில்லா  என்  காதல்  தன்னை  ஏற்று
                        வாயமுதம்  தந்து  என்னை  ஆதரித்து
           கழுவாயைத் தீராமல்  மீண்டும்  ஏய்க்கும்
                         கண்ணனது கொடுமைகளை  அறிவீரோ    நீர்



           இருந்தாலும்  தினம்  வந்து  என்னைச் சுற்றி
                          இழுத்தணைத்து  என் மார்பை  இடையை நல்ல
           விருந்தாகிக் கொள்கின்றான்  என்றாற் போல்
                           விதம் விதமாய்  நானாக  எண்ணிக் கொள்வேன்
          மருந்தாகும் அவன்  வாயின்  அமுதம்  தன்னை
                            மன்னன்  அவன்  வாய்க் குழலே  கொள்ளை  கொள்ளும
           அருந்தாத அவன்  வாயின் எச்சில்  தன்னை
                            அக்குழலில்  இருந்தெடுத்து  முகத்தில  பூசும்


           கனி வாயின்  எச்சில்  ஒன்றே  தனக்குள் உள்ள
                             காம  வெறி  அத்தனைக்கும் தீர்வேயாகும்
           எனச் சொல்லி  வேண்டுகின்றாள்  ஆண்டாள் ஆங்கே
                              எப்போதும்  துணை  நிற்கும்  தோழியிடம்
           தனிப்பாடல்  இப் பாடல்  ஆண்டாள்  எனும
                               தங்க மகள்  தன்  மொழியில்  தந்த  பாடல்
           இனிப்பான  இப்பாடல்  தன்னைக்  கொள்ள
                               என்ன  தவம்  செய்தானோ  கண்ணன்  அன்று



                                                        செய்யுள்

                         அழிலும்  தொழிலும்  உருக்காட்டான்
                                   அஞ்சேல்  என்னான்  அவன்  ஒருவன்
                          தழுவி முழுகிப் புகுந்தென்னைச்
                                    சுற்றிச்  சுழன்று  போகானால்
                          தழையின்  பொழில்  வாய்  நிரைப்பின்னே
                                     நெடுமால்  ஊதி வருகின்ற
                          குழலின்  தொளைவாய்  நீர்  கொண்டு
                                      குளிர் முகத்துத் தடவீரே