பழம் பாடல் கம்பன்

போர்க் களத்தில் நிற்கின்றான் இராவணனும்
  பொருது நிற்கும் இராமனது போர்த் திறனை
  ஆர்க்கின்ற அவன் வில்லை அதிரடியாய்
  அழிவெல்லாம் நடத்துகின்ற அம்பையெல்லாம்
  பேர்க்கின்றான் தன் மனத்தை சீதையின் பால்
  பெருமை கொண்டாள் பொறுமையினால் என்று சொல்லி
  சீர் கொண்ட மூங்கிலைப் போல் தோள்கள் கொண்டாள்
  சிறந்த இந்த இராமனது தேகம் தன்னை


  வார் கொண்ட மென்முலையால் அணைத்தவள்தான்
  வடிவெல்லாம் கண்டவள்தான் என்ற போதும்
  போர் செய்யும் இவன் மேனி கண்டிருந்தால்
  புகழுடைய மன்மதனும் நானும் இங்கே
  நாயென்றே நினைத்திருப்பாள் நல்ல வேளை
  நாயகியும் காணவில்லை என்றுரைத்தான்
  வாயாலே இராமனது போர்த் திறத்தை
  வாழ்த்துகின்றான் சுத்த வீரன் இராவணனும்


  கம்பன் செய்யுள்

  போயினித் தெரிவதென்னே பொறையினால் உலகம் போற்றும்
  வேயெனத் தகைய தோளி இராகவன் மேனி நோக்கில்
  தீயென கொடிய வீரச் சேவகச் செய்கை காணில்
  நாயெனத் தகுதும் அன்றே காமனும் நாமும் எல்லாம்