பழம் பாடல் அவ்வை

 சோழனது வாசலுக்கு அவ்வை என்னும்
  சொல்லாட்சி நிறைந்த அநதக் கிழவி வந்தாள்
  தோளினிலே ஒன்றிரண்டு முடிச்சினோடு
  தொல் தமிழின் சிறப்போடு பெருமையோடு
  வாழிய நீ என்றவனை வாழ்த்தி நின்றாள்
  வாழ்த்துதற்கு முன் அவனோ வணங்கி நின்றான்
  சோழனது அரசவையின் புலவனான
  சொல்லரசன் கம்பனுமே உடன் இருந்தான்


  தோள் தொங்கும் முடிச்சதனைச் சோழன் பார்க்க
  தொல் தமிழாள் கூறுகின்றாள் சோழா கேள் நீ
  வாள்கொண்டு குறவர் குலப் பெண்ணொருத்தி
  வளர்ந்து நின்ற பலா மரத்தை வெட்டி வீழ்த்த
  தோள் கொண்ட கணவனோடு வாழ வந்த
  துடியிடையாள் சக்களத்தி துடித்து நின்றாள்
  பாழ் பட்ட அம்மரத்தை நானும் ஒரு
  பாட்டாலே துளிர்க்க வைத்தேன் அதற்கு அந்த

  தேன் சொல்லாள் எந்தனுக்கு மூன்றுழக்கு
  தினை தந்தாள் அதுதான் இம் முடிச்சு ஆமாம்
  வான் கொண்ட தமிழ் கொண்டு ஏழையரை
  வாழ்த்துவதே தொழிலாகக் கொண்டு வாழ்ந்தேன்
  ஊன் கொண்ட இவ் வாழ்வில் ஏழை தரும்
  உப்பிற்கும் புளிக்கும் நான் பாடி நிற்பேன்
  தான் என்ற அகம் கொண்ட கம்பனையே
  தலை குனிய வைத்திட்டார்அவ்வை நல்லார்

  செய்யுள்

  கூழைப் பலாத் தழைக்கப் பாடக் குற மகளும்
  மூழக்குழக்குத் தினை தந்தாள் - சோழா கேள்
  உப்புக்கும் பாடி புளிக்கும் ஒரு கவிதை
  ஒப்பிக்கும் எந்தன் உளம்