பழம்பாடல் புதுக்கவிதை கம்பன்

நீண்ட அப்பார்வை நஞ்சே நெருங்கிட முடியார்க்கெல்லாம்
நிலைத்திடும் அமுதம் அந்த நீள்விழிப் பெண்ணாள் சொல்லே
காண்தகு அழகுப் பெண்ணாள் கைகளில் மதுவை ஏந்திக்
களித்திட்டாள் கோப்பைக்குள்ளே தன்னையே கண்டாள் அங்கே
வாள் நுதல்ப் பெண்ணாள் அந்த வடிவத்தை வேறோர் பெண்ணாய்
வகை செய்து அவளையும் வா மது உண்போம் என்கின்றா ளாம்
ஆள் தூக்கும் மதுவால் வந்த அறியாமை இதனைப் போல அறியாமை வேறு இங்கு யாரிடம் உண்டு சொல்வீர்

கம்பன் பாடல்

விடன் ஒக்கும் நெடிய நோக்கின்
அமிழ்து ஒக்கும் இன்சொலார்தம்
மடன் ஒக்கும் மடனும் உண்டோ
வாள் நுதல் ஒருத்தி காணா
தடன் ஒக்கும் நிழலைப் பொன் செய்
தண் நறுந்தேறல் வள்ளத்து
உடன் ஒக்க உவந்து நீயே
உண்ணுதி தோழி என்றாள்