பாண்டியனின் மகள் அங்கே சோழனது
பத்தினியாய் ஆகி விட்டாள் ஆன பின்னர்
வேண்டு மட்டும் இன்பங்கள் பெறுவதுவும்
பெறுவது போல் தருவதுவும் என்று வாழ்ந்தாள்
ஆண்களுக்கும் பெண்களுக்கும் இடையில் நேரும்
அவசியமாம் ஊடலது வந்ததங்கு
தான் போய் அவ்வூடலினைத் தீர்த்தல் விட்டுத்
தமிழ்க் கவியாம் கூத்தரினை அனுப்பி வைத்தான்
கூத்தர் கொஞ்சம் நிமிர்ந்தவர் காண் கொற்றவனே
கூப்பிட்டுத் தந்த பணி என்ற போது
பாத்திறத்தைக் காட்டுதற்கு முனைந்தாரன்றி
பாண்டியனின் மகள் மனதை அறிந்தாரில்லை
ஆத்திரம் தான் அரசிக்கு அங்கு வந்து
ஆறுதலைத் தர வேண்டும் மன்னன் அவன்
பாத்திறத்துப் பாவலரை அனுப்பியதில்
பாவையவள் நொந்து விட்டாள் அதற்கு மேலே
நாத்திறத்தைக் காட்டுகின்றார் புலவர் நங்கை
நல் மனத்தை அறியாராய் கனிவே இன்றி
பூந்தளிரே உன் கைகள் தானே வந்து
பொறுப்பாகத் தாழ்ப்பாளைத் திறந்து விடும்
வேந்தன் எங்கள் சோழனுமே இங்கு வந்தால்
விரைவாகத் திறந்து விடும் உந்தன் கைகள்
வேண்டியெல்லாம் நான் ஒன்றும் பாட மாட்டேன்
வேல் விழியே கதவுகளைத் திறந்திடுக
கூத்தரது வார்த்தைகளால் அரசியவள்
கோபமது கூடியது தோழிதன்னைச்
சேர்த்து மற்றொர் தாழ்ப்பாளை உடனே போடச்
செப்பி விட்டாள் கூத்தர் செய்த நன்மை யீது
காத்து நிற்கும் சோழனவன் புலவர் தம்மைக்
காதலித்துத் தொலைத்ததனால் வந்த துன்பம்
சேர்த்தணைத்து ஊடல் தீர்க்க முயலான் அன்பைச்
செந்தமிழ் மேல் வைத்ததனால் வந்த துன்பம்
ஒட்டக்கூத்தர்
நானே யினி உனை வேண்டுவதில்லை நளின மலர்த்
தேனே கபாடம் திறந்திடுவாய் திறவாவிடிலோ
வானேறனைய ரவி குலாதிபன் நின் வாயில் வந்தால்
தானே திறக்கும் நின் கைத்தலமாகிய தாமரையே
தாழ்ப்பாளை நீக்க புகழேந்திப் புலவர் பாடிய பாடலை நாளை பார்ப்போம்
0 மறுமொழிகள்:
Post a Comment