தமிழே எந்தன் தமிழே

     தமிழே  எந்தன்   தமிழே  எந்தன்  தமிழே

            எந்தன்  தாயே

     அமிழ்தும்  தோற்று  ஒடும்  உந்தன்

          அறிவுச் சுமையின்   முன்னால்

     உமிழ்  நீர்  ஊறும்  நாவால்     இந்த

          உலகை  வெல்லச்  செய்தாய்

     அமிழ்ந்தேன்  உந்தன்  அன்பில்  என்னை

          அறிவன்  ஆக்கி    வைத்தாய்



     குறளாம்   உந்தன்  குரலால்  என்னைக்

          குறைகள்  இன்றி  வைததாய்

     அறமே  போற்றும்  சிலம்பால்  என்னை

          அழவும்  தொழவும்  வைத்தாய்

     புறமும்  தந்து  அகமும்  தந்து

          புகழும்  சேர  வைத்தாய்

     குறைவேயில்லா  அவ்வை  தந்த

          கொன்றை  வேந்தன்  ஈந்தாய்



     நிறைவாய்  எங்கள்  நெஞ்சில்  நிற்க

          நிமிர்ந்த  நாலடி  தந்தாய்

     உறைவாய்  நல்ல  காதல்  காட்ட

          உயர்ந்த  குறுந்தொகை  தந்தாய்

     சிறை  வாய்ப் பட்ட  திருமறை   யோடு

          சேக்கிழார்  தன்னைத்  தந்தாய்

     கறையேயில்லாக்  கனி  மொழியூற

          காதலி   ஆண்டாள்  தந்தாய்



     அறியேன்  உன்னை  அறிந்தேன் அந்த

          அரிய  வாய்ப்பினை  ஈந்தாய்

     சிறியேன்  உன்னைச் சேர்ந்தேன் இன்று

          சிறப்பாய்  வென்று  நின்றேன்

     வறியேன்  உன்னைக் கேட்பேன் அந்த

          வரத்தை  இன்று   அருள்க

     சிறியேன்  மீண்டும்  பிறந்தால்  உந்தன்

          சீரடி  போற்ற  அருள்க